› ‹

Cap Cap
Δημήτρης Μεργούπης

Το 2009 έγραψες ένα κείμενο για έναν ποντικό με γαλάζιο φιόγκο, τον Cap Cap. Έναν ποντικό που σου λέει να κρατάς ζωντανά τα όνειρα που έκανες όταν ήσουν μικρός. Ο χώρος που δημιούργησες το 2012, ο Cap Cap, είναι επηρεασμένος από την ιστορία σου;
Η ιδέα του Cap Cap και δεν εννοώ του καταστήματος αλλά της ιδέας, υπήρχε πολύ πριν το 2009. Ουσιαστικά ο ποντικός είναι οι αγαπημένες μου στιγμές, δοσμένες μέσα από μια αλληγορία. Δεν αποφάσισα ξαφνικά το 2009 ότι αυτά είναι τα πράγματα που μου αρέσουν. Ήταν ένα συμπέρασμα χρόνων, απλά το 2009 πήρα την απόφαση να του δώσω μορφή, σχήμα, όνομα, ιδιότητες, χαρακτηριστικά. Πάντα ζούσα πολύ έντονα. Απλά τα τελευταία τέσσερα χρόνια άρχισε όλο αυτό να γίνεται πιο συγκεκριμένο. Ένιωθα ότι το ίδιο συναίσθημα επαναλαμβάνεται σε διαφορετικές αγαπημένες μου στιγμές.

Άρα είναι ένα συναίσθημα στο οποίο προσπάθησες να δώσεις υπόσταση;
Δεν ήθελα αυτές οι στιγμές να αποτελούν ένα μικρό κομμάτι της ζωής μου, αλλά το μεγαλύτερο. Ο στόχος ήταν να φτιάξω την καθημερινότητα μου με βάση αυτό. Να είναι η βασική μαγιά της ζωής μου. Πάντοτε αφιέρωνα τουλάχιστον δύο ώρες τη μέρα σε αυτά που αγαπούσα, ό,τι και να έκανα προηγουμένως. Προτιμώ να στερηθώ τον ύπνο. Μπορεί να τελείωνα τη δουλειά στις επτά το απόγευμα, μέχρι τις δέκα θα ασχολιόμουν με τα πράγματα που μου αγαπούσα. Θα έψαχνα για παράδειγμα κάποιες πληροφορίες που για τους υπόλοιπους ήταν άχρηστες, όπως οι συνταγές βουτυρόμπυρας. Πριν τρία χρόνια δεν είχε και κάποιο ιδιαίτερο όφελος για εμένα, αφού δεν υπολόγιζα ότι θα ανοίξω ένα κατάστημα, απλά αυτός ήταν ο τρόπος να χαλαρώνω. Δεν ήθελα να φτιάξω ένα μαγαζί που να είναι αντίγραφο μιας συγκεκριμένης ιστορίας, ήθελα να ακροβατώ ανάμεσα σε διαφορετικές κάθε φορά. Η κάθε ιστορία έχει αφήσει πάνω μου άλλες εικόνες, άλλες εμπειρίες. Ουσιαστικά αυτό ήθελα να βγάλω μέσα και από τον χώρο. Το τι πραγματικά είμαι, να μην αφεθώ στην ιστορία εκείνης της περιόδου, να δείξω ό, τι έχω μέσα.

Επομένως αποφάσισες να πάρει αυτή τη μορφή, μέσα από αυτό τον χώρο. Που δεν είναι μόνο γεύσεις, είναι και εικόνες, μουσική, εμπειρίες.
Νομίζω ότι το Cap Cap αν μπορούσες να το περιγράψεις με μια λέξη, αυτή θα ήταν η εμπειρία. Τουλάχιστον ο τρόπος που έχει δομηθεί είναι αυτός, ανεξάρτητα αν είναι πάντα επιτυχημένος ή όχι.

Μέσα από την εμπειρία συναντάς τις γεύσεις, τις εικόνες, τον ανθρώπινο παράγοντα, γι’ αυτό και ο καθένας το ζει με διαφορετικό τρόπο. Κάποιος θα εστιάσει στις γεύσεις, κάποιος άλλος στα περίεργα ροφήματα, κάποιον άλλο θα τον αγγίξει περισσότερο ο χώρος σαν χώρος, κάποιον άλλο όλα μαζί.

Ήθελα να είναι όπως ένα βιβλίο. Να φτιάξω κάτι το οποίο να είναι άχρονο, κάτι που να μην θυμίζει κάποια άλλη ταυτότητα, αλλά συνάμα η ταυτότητα του να είναι πολύ ισχυρή και από εκεί και πέρα ο καθένας να μπορεί να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.

Τι έχει συμβάλει στη δημιουργία των δικών σου χαρακτηριστικών; Οι σπουδές σου, αλλά και δουλειά σου αργότερα, ήταν πάνω στους τομείς της επικοινωνίας αλλά και της διακόσμησης, σωστά;
Πράγματι έτσι είναι. Ένα από τα πρώτα σφάλματα που κάνει η ανθρώπινη φύση είναι να νιώθουμε άβολα όταν μας αρέσουν διαφορετικά πράγματα. Στην ουσία όμως αυτό συγκροτεί το ψηφιδωτό του χαρακτήρα μας. Αυτό είναι που δημιουργεί το ξεχωριστό αποτύπωμα του καθενός και που μας διαφοροποιεί από όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Έκανα πάρα πολλά διαφορετικά πράγματα στη ζωή μου, έχω πολλές διαφορετικές πτυχές. Σπούδασα επικοινωνία και έκανα κάποιες συμπληρωματικές σπουδές στη διακόσμηση. Δούλευα σαν διακοσμητής και έχω ζήσει μέσα από αυτό. Όλο αυτό το ταξίδι μου έδωσε κάτι για να έρθω εδώ. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο αν η πρώτη μου καθηγήτρια στη δημοσιογραφία δεν μου είχε εξηγήσει πόσο σημαντικό πράγμα είναι η σημειολογία και τι σημαίνει να μπορείς να αποκωδικοποιείς τις εικόνες γύρω σου και πίσω από αυτές να μπορείς να πλέξεις μια ολόκληρη ιστορία.

Η σχέση σου με την μαγειρική, και την ζαχαροπλαστική, πως προέκυψε;
Για διαφορετικούς λόγους ασχολήθηκα και ασχολούμαι με την κάθε μία. Όταν θέλω να ξεφύγω από κάτι, όταν θέλω να αφήσω το μυαλό μου λίγο πιο ελεύθερο, θα μαγειρέψω, θα κάνω κάτι αλμυρό, θα παίξω με διάφορα υλικά στην κατσαρόλα για να φτάσω στο τελικό αποτέλεσμα. Από την άλλη όταν είμαι σε φάση άγχους είτε σε φάση στρες θα φτιάξω γλυκό. Για να μπορέσω να ταχτοποιήσω λίγο το μυαλό μου. Οι δοσολογίες είναι πολύ συγκεκριμένες και αυτό ταξινομεί καλύτερα την σκέψη μου.

Θεωρείς ότι υπάρχει για όλα μια συνταγή;
Σε όλα, αλλά διαφορετική για τον κάθε άνθρωπο. Το θέμα με τις συνταγές και το αποτέλεσμα, ακόμα και στη μαγειρική, και στη ζαχαροπλαστική και παντού, είναι ότι για να φτιάξεις κάτι πρέπει να έχεις κάποια συγκεκριμένα υλικά στα χέρια σου. Θα πρέπει να περάσεις μια συγκεκριμένη διαδικασία. Αν είσαι διατεθειμένος να το κάνεις θα πετύχει. Επίσης όταν ασχολείσαι με την μαγειρική μαθαίνεις ότι σε όλα τα πράγματα πρέπει να έχεις μέτρο. Για παράδειγμα η κανέλα είναι πολύ ωραίο υλικό, αλλά η υπερβολική της χρήση μπορεί να πικρίσει.

Τελικά οι συνταγές μοιάζουν πολύ με τη ζωή.
Νομίζω ότι οι συνταγές είναι βγαλμένες από τη ζωή. Γι’ αυτό και πάρα πολύ κόσμος ανεξάρτητα από το φύλο ξεσπάει μέσα από εκεί. Η όλη διαδικασία παρασκευής του φαγητού είναι νομίζω από μόνη της ένα τελετουργικό. Είναι μαγεία. Βλέπεις ότι με το ίδιο υλικό, ανάλογα με το ψήσιμο του για παράδειγμα, πόσα διαφορετικά αποτελέσματα παίρνεις, διαφορετικές συμπεριφορές.

Αν εσύ έμπαινες μέσα σε αυτό τον χώρο, στο Cap Cap, τι θα ήταν το πρώτο που θα δοκίμαζες;
Την βουτυρόμπυρα. Τον κατάλογο με αυτή την φιλοσοφία τον έφτιαξα. Τι θα ήθελα να δοκιμάσω. Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα λοιπόν, θα ήταν αυτό. Η γενιά των ανθρώπων που μεγάλωσαν με τα βιβλία του Harry Potter και έζησαν την αναμονή από βιβλίο σε βιβλίο, καταλαβαίνει τους λόγους. Όλο αυτό τον κόσμο τον ζήσαμε παράλληλα με τη γραφή του. Με έπιασε και στην εφηβεία, οπότε είχα μεγάλη περιέργεια να μάθω πως θα ήταν αυτό το ρόφημα.

Και τελικά το αποτέλεσμα;
Ευτυχώς τα σχόλια είναι πάρα πολύ καλά. Είναι βέβαια ένα ιδιαίτερο ρόφημα. Δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος εύκολα, ειδικά αν δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία του Harry Potter. Θα του αρέσει σαν ρόφημα, γιατί πρώτα απ’ όλα είναι γλυκό. Εγώ όταν το ήπια ένιωσα τη γεύση του βουτύρου έντονα και όταν ένιωσα ότι αυτή είναι η σωστή συνταγή για λίγο ειλικρινά θυμήθηκα τα Τρία Σκουπόξυλα ή την Madam Rosmerta. Αυτό που ήθελα να πετύχω.

Τον χώρο τον έχεις διακοσμήσει μόνος σου;
Το μεγαλύτερο μέρος του χώρου ναι, η σύλληψη ουσιαστικά ήταν δική μου. Από εκεί και πέρα όταν είπα την κεντρική ιδέα με βοήθησε και η οικογένεια μου. Άλλωστε και οι ιδέες είναι ένας ζωντανός οργανισμός, εξελίσσονται. Οπότε ξεκίνησα λέγοντας ότι η είσοδος θέλω να θυμίζει την αίθουσα αναμονής του Gryffindor. Η μεγαλύτερη πρόκληση σχεδιαστικά ήταν να φτιάξουμε ένα χώρο που θα έχει ταυτότητα, στυλ, χαρακτήρα, αλλά δεν θα είναι παιδικό.

Νομίζω ότι η αισθητική έχει πετύχει τον σκοπό της σε αυτή την περίπτωση. Δεν νιώθεις άβολα, δεν αισθάνεσαι ότι είσαι εκτός αυτού αλλά μέσα σε αυτό.
Αυτό είναι το καλό. Το στήσαμε σαν σκηνικό και συνειδητά δεν έχουν μπει πράγματα που κάποιος θα περίμενε. Δεν έχουν μπει αφίσες από ταινίες, ούτε πρόσωπα. Έχουμε χτίσει το περιβάλλον.. Ήθελα να ζεις μέσα σε αυτό, να μην είσαι παρατηρητής. Φτιάχνουμε το περιβάλλον, όπως και το βιβλίο είναι το περιβάλλον και από εκεί και πέρα μπορείς να ταυτιστείς με οποιονδήποτε ήρωα. Εδώ μπορείς να φανταστείς την δική σου Αλίκη ή τον δικό σου Τρελοκάπελα, δεν στον έχω παρουσιάσει κάπου, μπορείς να τον φανταστείς να υπάρχει, όπως εσύ θέλεις.

Το μόνο που υπάρχει σαν πρόσωπο και σαν φωτογραφία είναι ο Cap Cap, καθώς πρόκειται για μια δική σου εικόνα. Τι σημαίνει Cap Cap;
Είναι ο ήχος της βροχής, γι’ αυτό και γράφεται με a και όχι με u. Πολλοί θεωρούν ότι λόγω των cupcakes είναι αυτό, αλλά δεν είναι.

Γιατί ο ήχος της βροχής;
Γιατί αν μπορούσε κάποιο φυσικό φαινόμενο να με περιγράψει αυτό θα ήταν η βροχή. Από παιδί μου άρεσε, έχει το καταπληκτικό χαρακτηριστικό ότι νιώθεις τη φύση ζωντανή. Νιώθεις ότι κάτι συμβαίνει. Ο ήχος της πάνω στη σκεπή και στις στέγες με τρελαίνει και μετά η μυρωδιά από το νοτισμένο χώμα, είναι κάτι ασύλληπτο.

Τρεις λέξεις που θα χαρακτήριζαν τον Cap Cap;
Ας πούμε τρία χαρακτηριστικά, τρεις φράσεις.

Ο Cap Cap έχει πολλά κομμάτια του Πίτερ Παν, με τη διαφορά ότι ο ποντικός δεν φοβάται να μεγαλώσει, του αρέσουν οι νέες εμπειρίες. Αγαπάει πολύ τις αναμνήσεις του, γι’ αυτό και συνέχεια προσπαθεί να δημιουργεί καινούργιες. Γι’ αυτό και σαν χώρος, συνεχώς ψάχνουμε νέες γεύσεις, κάνουμε νέα πράγματα, δεν μένουμε ποτέ στα ίδια.

Επίσης είναι δίκαιος ο ποντικός. Κριτικάρει και αυτοκριτικάρεται. Το τρίτο και αυτό νομίζω που τον καθορίζει, είναι ότι λατρεύει την μοναξιά. Δεν ζει και δεν την αντιλαμβάνεται σαν μοναξιά, όσο σαν χρόνο με τον εαυτό του.

Ποιο είναι το δικό σου αγαπημένο παραμύθι;
Το δικό μου αγαπημένο παραμύθι είναι η δική μου ιστορία πια. Αυτό που οδήγησε εμένα εδώ.

Είναι πολύ σπάνιο να λες ότι η ζωή σου είναι σαν παραμύθι.
Δεν είναι απαραίτητο ότι όταν η ζωή σου μοιάζει με παραμύθι είναι και ιδανικά φτιαγμένη. Δεν υπάρχει το λεγόμενο ιδανικό, η ευτυχία δεν έρχεται αλέκιαστη και ατσαλάκωτη.

Έχεις μεγαλώσει στην Αθήνα. Πως επέλεξες αυτό να είναι το μέρος που θα φιλοξενήσει τον Cap Cap;
Έκανα πολύ μεγάλη έρευνα για να καταλήξω. Δεν μένω κοντά στο χώρο. Δεν αποφάσισα να γίνει εδώ επειδή είμαι κοντά στο σπίτι μου. Αφού είδα κάποιους κεντρικούς δρόμους με κόσμο και περάσματα, κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι αν θέλω να φτιάξω μια αυθεντική ιστορία, που απλά αντί να διαβάζεται θα τρώγεται και έναν χώρο πραγματικά παραμυθένιο, θα έπρεπε να τον τοποθετήσω στην θέση που του αξίζει.
γι’ αυτό και έκανα αυτή την επιλογή του χώρου. Ήθελα να είναι πραγματικά εκεί που δεν το περιμένεις. Και ευτυχώς όλο και περισσότερος κόσμος μας ανακαλύπτει.

Δική σου αγαπημένη περιοχή – μέρος στην Αθήνα;.
Αγαπώ πολύ την Βουλιαγμένη, παρόλο που προτιμώ περισσότερο το βουνό. Νομίζω ότι η Βουλιαγμένη είναι από το αγαπημένα μου σημεία. Γιατί ουσιαστικά είναι η ελληνική Ριβιέρα. Εκτός αυτού έχω πολλές αναμνήσεις, γιατί μένω και προς τη Γλυφάδα.

Άλλος ένας χώρος που αγαπώ πάρα πολύ είναι η Ακρόπολη. Είναι απίστευτο πως φαίνεται η Αθήνα από εκεί, είναι συγκλονιστικό. Νομίζεις ότι είσαι αλλού. Έχει μια εξαιρετική ενέργεια ο χώρος.

Θα ήθελα να σημειώσουμε ότι ξεκίνησες ίσως την πιο δύσκολη περίοδο για την ελληνική κοινωνία, ποια είναι η εμπειρία σου;
Άνοιξα πριν από τις δύο εκλογές, τον Απρίλιο του 2012. Για μένα υπάρχουν δύο πράγματα που μπορείς να κάνεις όταν νιώθεις την καταστροφή να έρχεται. Το ένα είναι να την δεχτείς βουβά χωρίς αντίδραση και το άλλο να δημιουργήσεις, θεωρώ ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη επανάσταση από την δημιουργία. Η πραγματική αντίδραση σε όλο αυτό τον πόλεμο που γίνεται, γιατί πραγματικά βιώνουμε πόλεμο, είναι να αψηφήσουμε λιγάκι όλο αυτό το κράτος φόβου και να μπούμε στη διαδικασία να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, να μοιραστούμε πράγματα και ανάγκες μας με άλλους ανθρώπους.

Δημιουργία για σένα;
Δεν είχα σχέση με την εστίαση, αυτό που αγαπούσα και αγαπώ είναι να περιποιούμαι τον κόσμο, είναι κάτι που το έχω πάρει από τον παππού μου. Δεν γίνεται να κάνεις πράγματα χωρίς ο πρωταρχικός σκοπός να είναι το να δώσεις πράγματα σε ένα σύνολο. Εγώ ήθελα να δημιουργήσω κάτι για ανθρώπους που αγαπάνε τα παραμύθια, αλλά δεν ήθελα να το κάνω με φτηνό τρόπο. Αυτό νομίζω ότι είναι και το μυστικό.



|| Cap Cap, Πανόρμου 25, Αιγάλεω