›
‹
Συνέντευξη: Μαρίνα Αθηναίου
Φωτογραφίες: Έλενα Μπάκα
Όταν έκανε την εμφάνισή του, κάποιοι έσπευσαν να προβλέψουν ότι ο κρότος της αποτυχίας θα ακουστεί από το Κολωνάκι έως (το Island) στη Βάρκιζα.
Σήμερα, το Salon de Bricolage, μετρά τέσσερα κιόλας χρόνια λειτουργίας και διοργανώνει σε εβδομαδιαία βάση cooking και cocktail workshops, βραδιές γευσιγνωσίας, παρουσιάσεις βιβλίων, φιλοξενεί έργα και καλλιτέχνες εικαστικών τεχνών, καθηγητές Πανεπιστημίων, ηθοποιούς, δημοσιογράφους, μουσικούς και συνεργάζεται με μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού. Δεν θυμίζει σε κάτι το «παρεξηγημένο» lifestyle και τους bon vivers(λέξεις που θα μπορούσαν δυνητικά να έχουν ουδέτερη χροιά), που, ως έννοιες, είναι συνυφασμένες με το νεοπλουτισμό μιας κακοφορμισμένης εποχής που ευτυχώς, στην Ελλάδα έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Δεν ψάξαμε για πινακίδα. Χτυπήσαμε το κουδούνι χωρίς όνομα. Ο Χρύσανθος Πανάς μας καλωσόρισε, μας ξενάγησε και μας εξήγησε γιατί κρότος τελικά δεν ακούστηκε.
Δημοσιεύτηκε: December 1, 2013
Πείτε μας αρχικά δυο λόγια για εσάς. Που έχετε γεννηθεί, μεγαλώσει και σπουδάσει και πως ξεκινήσατε να ιχνηλατείτε αλλά και να διαμορφώνετε ουσιαστικά το πλαίσιο της αθηναϊκής διασκέδασης;
Έχω μεγαλώσει σε μία αστική οικογένεια. Οι γονείς και συγγενείς μου είναι άνθρωποι που τους ενδιαφέρει η τέχνη (ξάδερφος μου ο λογοτέχνης και εικαστικός Αλέξανδρος Ίσαρης). Είμαι παιδί της Βουλιαγμένης, που την θεωρώ ξεχωριστό μέρος. Οι σπουδές μου έχουν να κάνουν με διοίκηση επιχειρήσεων: Marketing Management και Management & Organizational Behavior στο Deree και οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ξεκίνησα αυτή τη δουλειά μαζί με τον αδερφό μου ενώ ήμουν πολύ νέος, 20 χρονών, και την ξεκίνησα συνειδητά επειδή μου αρέσει να φτιάχνω χώρους όπου μπορεί κανείς να αισθανθεί όμορφα και όχι απλά να φάει ένα καλό φαγητό ή να διασκεδάσει. Αντιμετωπίζω την εστίαση και τη διασκέδαση σαν κομμάτι του πολιτισμού. Και εδώ, θέλω να αναφέρω την πρόσφατη συνεργασία μας με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, την performance Το Γεύμα, που θίγει ακριβώς αυτό το θέμα, το πολύπλευρο ζήτημα της τροφής και τον ρόλο του γεύματος ταυτόχρονα ως διαχρονικό, κοινωνικό φαινόμενο και ως μεμονωμένη εμπειρία.
Το να μεγαλώνεις σε καλή οικογένεια, συνοικία με καλές παρέες και καλό σχολείο πόσο «καλό» κάνει τελικά; Χρειάζεται «κόπος» αργότερα για να μάθει κανείς πώς πραγματικά να κοπιάζει;
Αν με ρωτούσες παλιότερα, θα σου έλεγα ότι οπωσδήποτε βοηθάει. Ακόμη και σήμερα που μιλάω με κόσμο, μου αναφέρουν ότι οι γνωριμίες μου με βοήθησαν κτλ. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι, αν έχεις μία έμπνευση, ένα ταλέντο σε αυτό που κάνεις, σε οποιοδήποτε χώρο, είτε ξεκινήσεις ως «γαλαζοαίματος», είτε ως άνθρωπος που δεν έχεις να φας, τελικά θα αναδειχθείς και θα ανταμειφθείς.
Πότε κάνει το Salon de Bricolage την εμφάνιση του;
Αφού είχα μια διαδρομή σε διάφορα πράγματα που έχουμε κάνει με τον αδερφό μου και το Island στην Βάρκιζα που υπάρχει εδώ και 24 χρόνια τώρα.
«Μεγαλύτερο» από εμάς..
Μεγαλύτερο από εσάς όντως και πραγματικά τα παιδιά της ηλικίας σου δεν ξέρουν ότι είναι τόσο παλιό. Έχει καταφέρει να περάσει από διαφορετικές γενιές και να θεωρείται totally contemporary και όχι ως το «παλιό, θρυλικό» club. Λοιπόν, που λες μετά από όλες αυτές τις δουλειές βλέποντας την Αθήνα να παρακμάζει, με την οικονομική κρίση που στην ουσία υπογράμμισε την πολιτιστική κρίση, αποφασίζω να φτιάξω τη λέσχη για να δημιουργήσω μία κοινότητα ανθρώπων, οι οποίοι είναι δημιουργικοί. Για αυτό και είμαστε κυρίως art oriented. Ασχολούμαστε πολύ με τα εικαστικά. Έχουμε την Άννα Χατζηνάσιου που είναι η curator μας. Κάνουμε επίσης παρουσιάσεις βιβλίων με διαφορετικό τρόπο από τον συνηθισμένο.
Δηλαδή;
Δηλαδή όταν έχουμε ένα χιουμοριστικό βιβλίο κάνουμε ένα σκετς. Για το βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ για παράδειγμα, κάναμε ένα μικρό θεατρικό που το παρουσίαζε ο Κωνσταντίνος Τζούμας μαζί με τον συγγραφέα ενώ το βιβλίο του Αλέξανδρού Ίσαρη «Προσκέφαλο με φύλλα λεμονιάς», που έχει άλλο ύφος, το διάβασε η Όλια Λαζαρίδου.
Ποιος έχει σχεδιάσει και διακοσμήσει το χώρο;
Ο χώρος έχει φτιαχτεί με το αρχιτεκτονικό δίδυμο Γιώργος Γαβαλάς και Γιάννης Μουρίκης(ισόγειο) και Τάσος Ζέπος (premier etage, art apartments).
Σας δίνουμε περιθώριο τρεις μονάχα λέξεις και θα θέλαμε με αυτές να μας χαρακτηρίσετε τον χώρο που βρισκόμαστε.
Θα έλεγα: Κοινότητα δημιουργικών ανθρώπων.
Τι είδους βιβλία μπορεί να βρει ένα μέλος στη δανειστική σας βιβλιοθήκη;
Υπάρχει ένας κατάλογος στο site μας ώστε να δει κανείς τι τον ενδιαφέρει. Στη βιβλιοθήκη υπάρχει μεγάλη γκάμα βιβλίων. Μπορεί να βρει κανείς από βιβλία που είναι γενεαλογικά, μέχρι coffee table books, λευκώματα, πολλά λογοτεχνικά βιβλία, τόσο ελληνικής όσο και ξένης λογοτεχνίας, πολλά vintage βιβλία, κάποια σπάνια, κάποια που μας τα έχουν υπογράψει συγγραφείς, όταν παρουσιάσαμε εδώ τα βιβλία τους.
Το Salon de Bricolage μεταφράζεται σε «σαλόνι ερασιτεχνίας»; Τι σημαίνει αυτό;
Για τους Γάλλους το salon de bricolage σημαίνει το μέρος που θα πας και θα αγοράσεις αντικείμενα για να φτιάξεις κάτι με τα χέρια σου. Έτσι, περιφραστικά μεταφράζεται. Δηλαδή, όταν ο Γάλλος θέλει να αγοράσει για παράδειγμα μπογιές για να βάψει τον τοίχο του, χωρίς να είναι ο ίδιος ελαιοχρωματιστής ή πριόνι για να φτιάξει ένα τραπέζι μόνος του, πάει σε ένα salon de bricolage. Περιέχει ειρωνεία το όνομα γιατί στην ίδια λογική του ότι κάποιος είναι bricoler, ερασιτέχνης και θέλει να εμπλακεί, να φτιάξει κάτι μόνος του, έτσι θέλουμε και εμείς να κάνουμε τα μέλη μας να εμπλακούν σε ό,τι συμβαίνει εδώ. Όπως βλέπεις δεν έχουμε μπάρα και έτσι μπορεί κανείς να φτιάξει μόνος του τα ποτά του, για αυτό και κάθε Τρίτη έχουμε mixology workshops, στο ισόγειο επίσης μπορεί κανείς να μαγειρέψει στην κουζίνα.
Ποια είναι τελικά τα κριτήρια για να γίνει κανείς μέλος;
Τα κριτήρια έχουν να κάνουν πολύ περισσότερο με τη δημιουργικότητα και με το ένας άνθρωπος να είναι σκεπτόμενος παρά με την οικονομική του επιφάνεια. Δυστυχώς όμως, όλοι παρουσιάζουν το αντίθετο προς τα έξω. Κάποια μέλη είναι μέλη τιμής ένεκεν, δεν πληρώνουν την συνδρομή και αυτό γίνεται σε κάθε λέσχη του κόσμου. Δεν κρίνει κανείς κανέναν, τα κριτήρια μας υπάρχουν απλά για να δούμε αν ταιριάζει κανείς με το ύφος της λέσχης που εστιάζει στον πολιτισμό.
Τα members clubs έχουν ουσιαστικά μια μακρόχρονη ιστορική πορεία.(Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη) Γιατί πιστεύετε ότι στην Αθήνα φαντάζει σαν κάτι ρηξικέλευθο και πως αποφασίσατε να το τολμήσετε;
Τα members clubs ξεκίνησαν το 1600 στο Λονδίνο ως λογοτεχνικές λέσχες. Φανταστείτε στην σεξπηρική εποχή να μαζεύονται και διαβάζουν τα συγγράμματα τους. Υπήρχε η ανάγκη να γίνουν κοινότητα. Διαφορετικά, υπήρχε πιθανότητα κάποιον λογοτέχνη να τον περιέπαιζαν αν διάβαζε κάτι δικό του στο ευρύ κοινό. Αργότερα, ιδρύθηκαν κοινωνικές, αθλητικές, και χίλιες δυο άλλες λέσχες. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μέσα στην κουλτούρα μας αυτό. Δεν φημιζόμαστε ότι είμαστε ο πιο «ανοιχτός» λαός που δέχεται τις τάσεις και τις προτάσεις. Οι περισσότεροι το απαξιώνουν. Σου φέρνω ένα μικρό παράδειγμα. Πρωτοκάναμε Halloween party εδώ πριν από τέσσερα χρόνια και μας κορόιδευαν λέγοντας ότι είναι ξενόφερτο. Ενώ εμείς θέλαμε να το κάνουμε σκεπτόμενοι την ουσία αυτής της γιορτής, που μπορεί να είναι ξενόφερτη, προερχόμενη από την Αμερική, αλλά στην ουσία, έχει να κάνει με τον χλευασμό του φόβου, το να εξοικειωθεί και τελικά να γελάσει κανείς με τους φόβους του. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα γιορτή, έχει να κάνει με την κατάρριψη και την αποδόμηση του φόβου του θανάτου.
Αληθεύει ότι υπάρχει κάποιου είδους συνεργασία ανάμεσα στο Salon de Bricolage και με άλλα μεγάλα members clubs του κόσμου;
Καταφέραμε να είμαστε affiliated με το The Arts Club του Λονδίνου που έχει ιδρυθεί το 1860 και είναι ίσως το καλύτερο club στο Λονδίνο με την έννοια ότι είναι πιστό σε αυτό που πρεσβεύει. Επίσης με το The Hospital Club στο Λονδίνο το οποίο ανήκει στον Paul Allen της Microsoft που είναι alternative και διαθέτει ένα μικρό στούντιο ώστε να μπορεί κανείς να ηχογραφήσει όπως και ένα μικρό θέατρο όπου αν είσαι νέος δημιουργός μπορείς να δείξεις την παράστασή σου. Αναδεικνύουν, επίσης, την σύγχρονη τέχνη όπως προσπαθούμε και εμείς εδώ. Εκεί μάλιστα, θα κάνουμε μία έκθεση Ελλήνων καλλιτεχνών τον Απρίλιο. Αδερφοποιηθήκαμε επίσης με το Brody House στη Βουδαπέστη και είμαστε συνέχεια σε αναζήτηση νέων συνεργασιών ώστε να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο community για τα μέλη μας. Την αποζητάμε αυτήν την εξωστρέφεια ώστε να μπορέσει να αναδειχθεί η Ελλάδα στο εξωτερικό.
Πως αντιμετωπίστηκε η συγκεκριμένη επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα των τελευταίων ετών, στο πλαίσιο της κρίσης και της γενικότερης κατήφειας που κυριαρχεί;
Ένα περιοδικό, είχε γράψει στο editorial του ότι θα είναι μία αποτυχία της οποίας ο κρότος που θα κάνει θα ακουστεί μέχρι το Island στη Βάρκιζα. Δεν παίζουμε όμως. Κάνουμε κάτι με απόλυτη σοβαρότητα και πάρα πολύ κόπο. Το να φτάνεις στο σημείο να έχεις μέλη και θαμώνες όπως ποιητές σαν τον Νάνο Βαλαωρίτη, τον πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Γιάννη Χουβαρδά, και το να σε επιλέγει το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για να δείξει εδώ την performance του, δεν είναι κάτι που συμβαίνει εύκολα.
Μιλήστε μας για την σειρά δραστηριοτήτων που λαμβάνει χώρα εδώ.
Να σου πω ενδεικτικά ότι είχαμε φιλοξενήσει μια βραδιά εδώ τον ελληνικής καταγωγής καθηγητή του Harvard, Νicholas Christakis, o oποίος έγραψε πρώτος τι θα γίνει με τα social media πριν ακόμα αυτό συμβεί. Είχε μιλήσει στα μέλη μας και είχε υπογράψει τα βιβλία τους: το “Connected” που έχει γίνει παγκόσμιο best seller. Έχουμε από την άλλη και το Halloween party, αλλά και τα εικαστικά μας τουλάχιστον τρεις φορές τον χρόνο, εκθέσεις σύγχρονων Ελλήνων κυρίως καλλιτεχνών που γίνονται στο ισόγειο. Υπάρχουν επίσης τα cocktail workshops, ξεναγήσεις με τα μέλη μας σε μουσεία σε συνεργασία με τους επιμελητές των εκθέσεων, τους δίνουμε ακόμα μειωμένα εισιτήρια σε επιλεγμένες θεατρικές παραστάσεις και κάνουμε μικρά live με καλλιτέχνες όπως είναι για παράδειγμα ο Leon, η Ευανθία Ρεμπούτσικα και η Έλλη Πασπαλά. Τέλος στις 22/12 τη Κυριακή, παρουσιάζουμε μια μοναδική performance με τον ηθοποιό και εικαστικό Άγγελο Παπαδημητρίου, τη τ.αναπληρώτρια διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου Έφη Θεοδώρου και το συνθέτη Νίκο Πλάτανο, με αναφορές στη παλιά γαλλική και ελληνική μουσική.
Ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο μέρος στην Αθήνα;
Η Ακρόπολη, γιατί μου θυμίζει οτι η ΑΘήνα θα μπορούσε να ξαναγίνει πολιτισμένη.
|| Αλωπεκής 9, Κολωνάκι