‹

Μπλε Παπαγάλος
Νέλλη, Νατάσσα Μποφίλιου, Πέτρος Ζήσου

Ο Μπλε Παπαγάλος κρύβει ένα θρύλο, εμείς όμως θέλουμε να μάθουμε πρώτα τη δική σας ξεχωριστή ιστορία. Ποια ήταν η αφορμή για να δημιουργήσετε αυτόν το χώρο;

Νέλλη: Με τη Νατάσα πάντα συζητούσαμε για ένα χώρο που κάποια στιγμή θέλαμε να φτιάξουμε. Γενικά μας συμβαίνει να μην οργανώνουμε τα πράγματα και να μας προκύπτουν.

Νατάσσα: Πράγματι, μέσα σε ένα μήνα αποφασίσαμε ότι θα το πάρουμε. Το πιο σημαντικό κομμάτι αυτής της συνεργασίας είναι ότι γνωρίζαμε τον Πέτρο από πριν.

Νέλλη: Όταν είδαμε το χώρο μας άρεσε πολύ. Το μαγαζί ήταν του Πέτρου, ο οποίος τυχαίνει να είναι φίλος ενός δικού μας ανθρώπου. Σκεφτήκαμε να το αγοράσουμε, καθώς η συνεργασία με κάποιον που δεν γνωρίζεις αρκετά καλά είναι ριψοκίνδυνη. Αποκτήσαμε όμως μια σχέση πολύ ζεστή, είμαστε άνθρωποι της ίδιας αισθητικής, του ίδιου γούστου, έχουμε το ίδιο χιούμορ.

Νατάσσα:: Επίσης, έχουμε την ίδια σχέση με το χρήμα, που είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Νέλλη: Αυτό είναι το πιο σπουδαίο. Κανένας μας δεν σκέφτεται αποκλειστικά τον οικονομικό παράγοντα. Κάπως έτσι αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο της συνεργασίας, όπου τελικά μας βγήκε σε καλό.

Νατάσσα:: Νομίζω όμως ότι το πιο σπουδαίο με τον Μπλε Παπαγάλο είναι ότι πρώτα απ’ όλα έγινε το δικό μας στέκι μας. Γι’ αυτό και ο κόσμος που έρχεται νιώθει οικειότητα και σέβεται το χώρο, σαν να είναι δικός τους, σαν να είναι σπίτι τους. Είμαστε παιδιά που ζήσαμε αρκετά έξω από το σπίτι. Καφέδες, φαγητό, ποτό. Οπότε έχουμε γυρίσει όλη την Αθήνα και ό,τι αγαπούσαμε σε αυτά τα μαγαζιά, το φέραμε κατά κάποιο τρόπο εδώ. Έρχονται και κάθονται κάτω στη φλοκάτη, γύρω από το τραπέζι. Επίσης, έρχεται κόσμος μόνος του. Είναι πολύ σημαντικό ότι έρχονται γυναίκες μόνες τους και κάθονται να πιουν το ποτό τους στην μπάρα.

Νέλλη:Φυσικά παίζει ρόλο και το προσωπικό, όλα τα άτομα είναι εξίσου ζεστά και φιλικά. Αυτό ήταν μάλιστα ένα κομμάτι που μας απασχόλησε πολύ. Είδαμε πολλούς ανθρώπους προκειμένου να κατασταλάξουμε σε εκείνους που ζουν με το αίσθημα και έχουν τη ζεστασιά που θα ταίριαζε και στο χώρο.

Νατάσσα: Το μαγαζί ουσιαστικά είναι της Νέλλης και του Πέτρου, εγώ λόγω δραστηριοτήτων λείπω πολύ. Όταν επέλεγαν τα άτομα έμοιαζε με οντισιόν, ήταν πολύ αστείο. Πέρασε αρκετός κόσμος και οι ερωτήσεις που έγιναν στα παιδιά για να δουλέψουν στο μαγαζί διαμόρφωσαν μια κοινή αισθητική όλων όσων βρίσκονται εδώ. Είναι σημαντικό να μην έχεις πρόβλημα με τα ζώα, με τους μετανάστες, με ανθρώπους που είναι γενικά διαφορετικοί από εσένα. Σε αυτό το μαγαζί χωράνε όλοι. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να έρθει και να κάνει ότι θέλει.

Η επιλογή της περιοχής πως προέκυψε;

Νέλλη: Αγαπάμε πολύ το κέντρο. Εγώ συγκεκριμένα μόνο το κέντρο. Πάντα έλεγα ότι τα Εξάρχεια – όπου ζω – και το Μεταξουργείο έχουν την πιο ωραία ενέργεια στην πόλη. Ας πούμε ότι ο χώρος μου άρεσε πιο πολύ ενστικτωδώς και στη Νατάσα το ίδιο, πριν δει ακόμα το μαγαζί είχε πει ότι θα το πάρουμε.

Νατάσσα: Ερχόμαστε στην περιοχή αρκετά χρόνια σε διάφορα μαγαζιά και λόγω θεάτρων. Η Νέλλη είναι ηθοποιός και το Μεταξουργείο το έμαθα από εκείνη, επειδή συναντιόντουσαν πολύ συχνά εδώ.

Νέλλη: Έχω τελειώσει τη Βεάκη αλλά έχω περάσει και από τον Ίασμο – που ήταν εδώ – και γι’ αυτό έχω ζήσει το Μεταξουργείο.

Νατάσσα: Οπότε υπήρχε μια οικειότητα και αυτή η πλατεία νομίζω ότι είναι η πιο κομψή και θεατρική πλατεία στην Αθήνα. Έχει προοπτική και το καλοκαίρι είναι κάτι το μαγικό. Εμείς πιστεύουμε, λόγω πολιτικής πεποίθησης και κοινωνικής τοποθέτησης, ότι όταν κάτι το φοβάσαι ή έχει κακή φήμη, είναι καλό να επενδύσεις σε αυτό και να το αναβαθμίσεις, ώστε να δείξεις στον κόσμο την άλλη πλευρά. Έχουμε ένα μαγαζί στο Μεταξουργείο που είναι ωραίο, που είναι απολύτως ακίνδυνο να παρκάρεις, να αφήσεις τα πράγματα σου και έχει αυτή την υπέροχη πλατεία, νιώθουμε ότι προσφέρουμε στην περιοχή.

Επειδή μιλάμε για το κέντρο, εσείς είστε παιδιά του κέντρου; Έχετε μεγαλώσει εδώ;


Νέλλη: Δυστυχώς όχι. Μεγαλώσαμε στην Αθήνα αλλά όχι στο κέντρο, μέναμε βόρεια.

Νατάσσα: Εμένα μου αρέσουν τα βόρεια προάστια. Για παράδειγμα με τις κολλητές μου μέναμε στο Γέρακα, θέλαμε μόνο είκοσι λεπτά για τη θάλασσα. Το ότι μπορούσαμε το καλοκαίρι να αφήσουμε ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα, να ακούω μόνο τα τζιτζίκια, να πηγαίνουμε στη θάλασσα, ενώ την ίδια στιγμή να είμαστε στην Αθήνα, αυτό για μένα είναι μια ποιότητα ζωής. Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα, το ένα είναι εξοχή, το άλλο είναι πόλη.

Πέρα από μικρές διαφορές, εκείνο που βλέπουμε είναι ένα κοινό σημείο και στους τρεις. Εσύ Νέλλη είσαι ηθοποιός, Νατάσσα όλοι γνωρίζουν πλέον τη φωνή σου και ο Πέτρος επίσης ασχολείται με διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η τέχνη είναι κοινός τόπος για τους τρεις σας;

Νατάσσα: Πολλά μας ενώνουν, δεν έχουμε διαφωνήσει ούτε μια φορά. Ένα σημαντικό παράδειγμα είναι ότι δεν αποφασίσαμε από πριν πως θα είναι το μαγαζί. Δεν υπήρξε συζήτηση, κατευθυνθήκαμε με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή από το είδος της μουσικής που θα παίζει, το πώς θα συμπεριφερόμαστε στους πελάτες – και ιδιαίτερα η Νέλλη με τον Πέτρο, που έρχονται σε καθημερινή τριβή. Γενικότερα πιστεύουμε ότι αυτό που ενώνει τους ανθρώπους είναι η αισθητική και η σχέση με τα χρήματα.

Εστιάζοντας στην αισθητική θα ήθελα να σημειώσω ότι η διακόσμηση του χώρου είναι πολύ προσεγμένη;

Νατάσσα: Μας βοήθησε πολύ ο Τζο από το Retrosexual, έχει εξαιρετικό γούστο και είναι πολύ δημιουργικός. Εκείνος διακόσμησε το μαγαζί, είναι καλλιεργημένος, με φαντασία. Όλα τα έπιπλα είναι ρετρό, από διάφορες δεκαετίες που επιλέξαμε εμείς – ήταν ομαδική δουλειά.

Είναι σημαντικό ότι δεν βλέπουμε την τάση της εποχής, αλλά το προσωπικό σας γούστο.

Νατάσσα: Γενικώς δεν ακολουθούμε την μόδα. Δεν θέλαμε να κάνουμε ένα μαγαζί που να είναι ταξίδι στο χρόνο, να μπαίνεις μέσα και να νομίζεις ότι είσαι σε μια άλλη εποχή. Θέλαμε να κάνουμε ένα μαγαζί το οποίο θα σου ξυπνά αναμνήσεις.

Νέλλη: Θα μπορούσε να φιλοξενήσει σχεδόν τα πάντα που ταιριάζουν σε αυτό.

Και ταυτόχρονα όλες τις ηλικίες.

Νατάσσα: Φυσικά. Ήταν τόσο ωραίο την Κυριακή που καθόταν μια γιαγιά στο καναπεδάκι, όμορφα ντυμένη και έπινε το τσάι της, ενώ ακριβώς δίπλα της ήταν μια παρέα με πολύ μικρά παιδιά, 17-18 χρονών, και ήταν τόσο αρμονικό αυτό. Άλλωστε μέσα σε ένα σπίτι θα συναντήσεις τη μητέρα, τη γιαγιά και το παιδί.

Βρίσκεστε εδώ σχεδόν δύο μήνες και ήδη έχετε γίνει στέκι. Ο Μπλε Παπαγάλος ακούγεται στην πόλη. Εσείς νιώθετε αυτή την ανταπόκριση του κόσμου;

Νέλλη: Το νιώθουμε και μας τρομάζει γιατί θέλουμε να παραμείνει στέκι. Θέλουμε να λειτουργήσουμε σωστά, ώστε ο κόσμος να νιώθει όμορφα και αυτό να συνεχιστεί. Μας απασχολεί το πώς θα το εξελίξουμε και πως θα δώσουμε κι άλλα.

Νατάσσα: Νομίζω ότι αυτό είναι που διαφοροποιεί τους επιχειρηματίες από τους μερακλήδες – γιατί στα μαγαζιά που αρέσουν πάντα υπάρχει ένα πρόσωπο ή περισσότερα πίσω από αυτό, οι οποίοι έχουν ένα μεράκι, αυτοί διαφοροποιούνται από του επιχειρηματίες. Η αδερφή μου και ο Πέτρος είναι εδώ από τις 9 το πρωί μέχρι να κλείσει το μαγαζί, δεν υπάρχει κάτι που θα συμβεί μέσα στο μαγαζί και θα το χειριστεί κάποιος άλλος εκτός από αυτούς. Αυτό σε διαφοροποιεί από μια επιχείρηση.

Θα ξεκινήσετε και τη διοργάνωση κάποιων live;

Νέλλη: Πράγματι θα ξεκινήσουμε κάποια live.

Νατάσσα: Συζητάμε όμως κι άλλα πράγματα. Επειδή είμαστε καλλιτέχνες, το πρώτο που σκεφτόμασταν ότι θα γίνει στο μαγαζί ήταν δράσεις. Νέλλη: Θα φιλοξενήσουμε ένα Bar Theater, στις αρχές του Μαρτίου. Θα παιχτεί μια παράσταση. Δεν θα αλλάξει κάτι στο μαγαζί, θα πίνεις κανονικά στο ποτό σου. Πρόκειται για έξι ιστορίες που διαδραματίζονται σε μπαρ.

Νατάσσα: Το καλοκαίρι κάποιες Κυριακές, σκεφτόμαστε να έχουμε ένα κουαρτέτο με κλασική μουσική, ώστε να μπορείς να πιεις τον καφέ ή το τσάι σου και να δεις – να ακούσεις κάτι διαφορετικό. Επίσης, συζητάμε για διάφορες δράσεις που θα γίνονται στην πλατεία. Σκοπός μας είναι όλα αυτά που θα γίνουν, να δημιουργήσουν μια ταυτότητα.

Όλο αυτό είναι ένα εγχείρημα σε μια δύσκολη εποχή, από τρεις πολύ νέους ανθρώπους. Είναι όμως και μια τολμηρή κίνηση που μας δείχνει ότι αν υπάρχει θέληση και πίστη στις δυνάμεις μας, ξεπερνιούνται οι δυσκολίες. Υπάρχει πάντα και ο παράγοντας της τύχης, όμως η βάση είναι η θέληση για ζωή;

Νέλλη: Και για όνειρα. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ.

Νατάσσα: Είναι σημαντικό ότι είμαστε ομάδα, δεν είναι ένας μόνος του. Όταν ξεκινήσαμε δεν είχαμε κεφάλαιο. Μπήκαμε σε ένα μαγαζί με την πίστη ότι το μαγαζί θα μας βοηθήσει και ότι θα τα βγάλει όλα αυτά.

Νέλλη: Το πιο σημαντικό είναι η ομάδα και οι άνθρωποι που έχεις γύρω σου. Τον Πέτρο και εμάς, μας βοήθησαν πολύ χωρίς κάποιο όφελος.

Νατάσσα: Είναι πολύ σημαντικό, ότι ο Πέτρος μας εμπιστεύθηκε χωρίς να μας ξέρει καλά, όπως και εμείς το ίδιο. Είτε είναι μια διαπροσωπική σχέση, είτε μια επιχείρηση, το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου. Όλοι έχουμε απογοητευτεί στη ζωή μας, αλλά αν δεν το ρισκάρεις και δεν ξαναδοκιμάσεις δεν θα σου έρθει το καλό.

Υπάρχει μια φιλοσοφία λοιπόν στον Μπλε Παπαγάλο.

Πέτρος: Αν το βλέπαμε αποκλειστικά σαν επιχείρηση θα μπορούσαμε να αγοράζουμε σε χαμηλότερες τιμές, αλλά δεν το κάνουμε αυτό. Έχουμε άνθρωπο – συνεργάτη – που παίρνουμε ακριβότερο προϊόν, αλλά είναι πάντα δίπλα μας. Είναι μέσα στο γενικότερο πλαίσιο όσων είπαμε.

Νατάσσα: Ο Πέτρος που είναι στο χώρο περισσότερο καιρό, παρ’ ότι είχε δυσκολίες δεν έκοψε από την ποιότητα των προϊόντων του, κράτησε ένα επίπεδο. Γι’ αυτό κράτησε τον κόσμο που είχε συλλέξει μόνος του και συνεχίζουν να τον στηρίζουν.

Τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν τον Μπλε Παπαγάλο;

Πέτρος: Παρέα. Όταν κάναμε την πρώτη κουβέντα, ήθελα να δω αν υπάρχει το κοινό έδαφος που περιέγραψε η Νατάσα πριν – η σχέση με το χρήμα και η κοινή αισθητική. Εφόσον υπήρχε αυτό τα άλλα όλα κτίζονται και διαμορφώνονται. Άλλες δύο λέξεις. Ειλικρίνεια θα έλεγα. Θεωρώ πολύ σημαντικό να υπάρχει ειλικρίνεια σε ένα μαγαζί. Θέλω να υπάρχουν ψεγάδια σ’ ένα μαγαζί, δεν μου αρέσουν τα τέλεια πράγματα. Ακόμα και όταν ψάχναμε προσωπικό, θέλαμε να βρούμε ανθρώπους με ζεστασιά, όπως όταν μπαίνεις σε ένα σπίτι. Ειλικρίνεια σε όλα λοιπόν, και στο ότι κάναμε λάθη και είμαστε εδώ να τα παραδεχτούμε και να τα διορθώσουμε. Ξέρουμε τις ατέλειες μας και είμαστε εδώ να το δουλέψουμε.

Νατάσσα: Ακόμα μια λέξη. Θα έλεγα, ιδεολογία. Γιατί πίσω από όλα τα πράγματα στη ζωή κρύβεται μια ιδεολογία, η οποία δυστυχώς είναι μια λέξη που έχει βανδαλιστεί. Το ότι διαλέξαμε αυτά τα έπιπλα, το ότι συνεργαζόμαστε με αυτό τον τρόπο έχει μια ιδεολογία, η μουσική που παίζουμε το ίδιο. Αυτό το μαγαζί έχει από πίσω του μια στάση ζωής.

Πείτε μας δυο λόγια για την ιστορία του Μπλε Παπαγάλου.

Νατάσσα: Πριν αποφασίσουμε καλά καλά πως θα λέγεται το μαγαζί, φτιάξαμε μια ιστορία, ένα παραμύθι.

Νέλλη: Συλλέξαμε διάφορες ιστορίες και θρύλους που έχουμε ακούσει από γιαγιάδες και τα δώσαμε στην Ελίζα Μπακοπούλου που φτιάχνει παραμύθια.

Ο Τζο Μπλάνκετ, τι σημαίνει για εσάς;

Νέλλη: Δεν είμαι άξια να μιλήσω για τον Τζο Μπλάνκετ, με ξεπερνάει. Για να έρθεις κοντά στον Τζο Μπλάνκετ πρέπει να έρθεις στο μαγαζί, εκεί είναι το κλειδί, κάποιοι το έχουν αντιληφθεί. Ένας Τζο Μπλάνκετ βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Πέτρος: Για να έρθεις στο Μεταξουργείο – εδώ – χρειάζεται να ψαχτείς.

Νατάσσα: Αρχικά την πλατεία Αυδή δεν τη γνωρίζει σχεδόν κανείς. Όμως όταν έρχονται εδώ και τη δουν ενθουσιάζονται, αυτή ήταν και η ιδέα να επενδύσουμε σε μια περιοχή που λανθασμένα έχει κακοποιηθεί. Όπως και όλες οι επιχειρήσεις που είναι εδώ, το Ταϊλανδέζικο εστιατόριο που είναι εξαιρετικό και το έχει μια υπέροχη κοπέλα. Δίπλα οι Σεϋχέλλες, που μόνο από το όνομα του μαγαζιού καταλαβαίνεις το ύφος του, το τζαζ μπαρ, Lost and Found, που παίζει πολύ ωραία μουσική. Αναβαθμίζεται μια περιοχή με καλόγουστες επενδύσεις και ελπίζουμε να παραμείνει έτσι. Επίσης, είναι μια πλατεία που φιλοξενεί την Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, κάτι που από μόνο του έχει ένα πολιτιστικό εστέτ. Παραπέρα είναι το θέατρο Από Μηχανής, που είναι φίλοι μας.

Άλλο αγαπημένο σας μέρος στην Αθήνα πέρα από τον Μπλε Παπαγάλο;

Νέλλη: Το Σαρακήνικο στα Εξάρχεια. Είναι υπέροχο μαγαζί.

Νατάσσα: Το Άστυ στο Γκάζι, που παίζει και πολύ ωραία μουσική.

Πέτρος: Εμένα το Γιασεμί στην Αμοργό, εκεί έχει μείνει το μυαλό μου. Αλλά για να πούμε και στην Αθήνα θα έλεγα το Μπρίκι στο Παγκράτι.

|| Λεωνίδου 31, Μεταξουργείο