›
‹
Jazz in Jazz
Ευάγελλος Σπανός, (Γιώργος Σπανός-Emmy Witterholt)
Συνέντευξη: Πέγκυ Τζάννε
Φωτογραφίες: Γιώργος Καμπόλης
Ένας χώρος γεμάτος αναμνήσεις, γεμάτος εικόνες και πλημμυρισμένος από μελωδίες. Ένας χώρος που ενώνει δύο γενιές και συνεχίζει αναλλοίωτος στο χρόνο χάρη σε αυτές.
Το Jazz in Jazz bar βρίσκεται στην καρδιά της πόλης μας εδώ και σχεδόν μια δεκαετία όμως κουβαλάει πολύ μεγαλύτερη ιστορία απ ότι περιμένει κανείς. Μια απ' της πιο ζεστές γωνιές της Αθήνας και ένα απ'τα λίγα αυθεντικά στέκια της jazz σκηνής ξεδιπλώνει την πορεία του στα χρόνια, συγκινεί και ενθουσιάζει με τις διηγήσεις των προσώπων που συμμετείχαν ενεργά σε αυτή. Συζητήσαμε με τον Ευάγγελο Σπανό, τον νέο ιδιοκτήτη του χώρου και ανηψιό του θρυλικού Κώστα Σπανού, ο οποίος μαζί με την οικογένειά του Γιώργο και Emmy μας ξετύλιξαν την ιστορία του Jazz in Jazz και των ανθρώπων πίσω απο αυτό.
Δημοσιεύτηκε: May 13, 2014
Πώς δημιουργήθηκε το Jazz in Jazz bar και πότε χρονολογείται;
Ευάγγελος: Ο χώρος αυτός ξεκίνησε πολύ παλιά απ'το 1978 στην Κρήτη. Στη συνέχεια το 1995 το Jazz in Jazz μεταφέρθηκε στο Κολωνάκι για προσωπικούς λόγους του θείου μου που ήταν και ο έκτοτε ιδιοκτήτης. Ο χώρος λοιπόν είναι καθαρά δημιούργημα δικό του. Ο ίδιος βέβαια δυστυχώς εδώ και κάποια χρόνια δεν είναι πλέον δεν είναι κοντά μας. Εγώ είμαι εδώ και έχω αναλάβει το Jazz in Jazz εδώ και τρία χρόνια. Με βοηθάει βέβαια και η μητέρα μου, κυρίως μετά την απώλεια του θείου μου. Η ιστορία έχει ως εξής. Από μικρός ήμουν κοντά στον Κώστα, στο θείο μου, μου άρεσε ιδιαίτερα η μουσική και είχαμε μια πολύ καλή χημεία μεταξύ μας. Εκείνος το αφουγκραζόταν αυτό και προσπαθούσε με τον τρόπο του να με μυήσει στη jazz σκηνή. Έτσι τα πράγματα πήραν από μόνα τους την πορεία αυτή και συνεχίζουμε εμείς τώρα αυτή τη σπουδαία δουλειά που ξεκίνησε κάποτε εκείνος.Τώρα σχετικά με το πώς του προέκυψε και εκείνου το δημιούργημα αυτό... ο ίδιος ήταν ναυτικός. Ταξίδευε πολύ και εξαιτίας των ταξιδιών άρχισε να έχει όλη αυτή την επιρροή προς τη jazz σκηνή.Όπως καταλαβαίνεις εξάλλου τα ακούσματα της jazz ήταν σπάνια εκείνη την εποχή στην Ελλάδα.
Emmy: μπορώ να πω ήταν 'μέσα' στη σκηνή, ιδιαίτερα απ'τη στιγμή που πήγε και Αμερική με τα καράβια, βίωνε τα πάντα από κοντά.
Γιώργος: ήταν ναυτικός απ'τα 17 του μέχρι τα 27 του περίπου χρόνια. Μετά έφυγε διότι είχε μια τραυματική εμπειρία με ένα καράβι που βυθίστηκε και έτσι μη θέλοντας να γυρίσει πίσω ανοίγει αυτό το χώρο στην Κρήτη. Στη συνέχεια όταν αποφάσισε να το μεταφέρει στην Αθήνα επέλεξε το κέντρο της και πιο συγκεκριμένα αυτό εδώ το σημείο, διότι εδώ είναι μια γειτονιά. Ήθελε πολύ απλά να είναι σαν στο σπίτι του που λέμε. Σαν να κάθεται δηλαδή στο σαλόνι του και να ακούσει τη μουσική που του αρέσει. Αυτή ήταν όλη του η απόλαυση του Κώστα. Και μάλιστα η επιλογή αυτού του χώρου ήταν επειδή ο συγκεκριμένος χώρος τον άγγιξε.Γι αυτό και εμείς δε θα θέλαμε σε καμία περίπτωση να κάνουμε κάποια αλλαγή. Μπορεί να προβληματίζει λίγο επειδή είναι μικρός όμως και αν μεγαλώσει θα χάσει τη ζεστασιά του. Δεν θα είναι πια ένα μικρό jazz bar. Ίσως όμως στο μέλλον θα μπορούσε να επεκταθεί το ωράριο. Τώρα είναι 8-4 αλλά στο μέλλον θα μπορούσαμε να το σκεφτούμε αυτό.
Οι σπουδές σου σχετίζονται με το χώρο;
Έχω σπουδάσει μαγειρική, ασχολούμαι κιόλας με αυτό, είναι κάτι το οποίο μου αρέσει πολύ και ίσως στο μέλλον προσθέσω κάτι σχετικό στο χώρο. Θα ήθελα να βάλω και εγώ τη δική μου πινελιά. Για την ώρα όμως θα ήθελα να μην πειράξω τίποτα όπως είπε και ο πατέρας μου, να συνεχίσω αφήνοντας το χώρο όπως έχει. Επίσης θέλοντας να αναπτύξω τις γνώσεις μου πάνω στο χώρο παρακολούθησα και κάποια σεμινάρια 'bartending' που θεωρώ πως θα με βοηθήσουν ιδιαίτερα για εδώ.
Τι κοινό προσελκύει το Jazz in Jazz;
Πριν μερικά χρόνια και πριν φύγει ο θείος μου ο μέσος όρος ηλικίας ήταν γύρω στα 40- 45.Τώρα πια αρχίζουν και άνθρωποι νεότεροι γύρω στα 20-30 να ανακαλύπτουν αυτή τη μουσική. Και χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπω κόσμο σε αυτήν την ηλικία να του αρέσει η jazz και να βλέπουν ότι μπορεί να τους προσφέρει κάτι. Σίγουρα βέβαια έχουμε και θαμώνες πλέον έπειτα από τόσα χρόνια, ηλικιωμένα ζευγάρια που χαίρομαι πραγματικά να τα βλέπω, άνθρωποι οι οποίοι ήξεραν προσωπικά το θείο μου και συνεχίζουν να έρχονται και να δείχνουν την αγάπη τους προς το χώρο.
Τι είναι αυτό λοιπόν που έκανε το χώρο να αντέξει τόσα χρόνια;
Σίγουρα πρωταρχικό ρόλο έπαιξε η αγάπη που είχε ο θείος μου για τη μουσική και στη συνέχεια ο τρόπους που μου τη μετέδωσε. Επίσης είναι σημαντικό το γεγονός ότι ο κόσμος πλέον αρχίζει και ανακαλύπτει στέκια, μάλλον αποκτάει στέκια και αρχίζει και αποζητάει κάτι το διαφορετικό και εγώ θεωρώ πως ο χώρος αυτός είναι κάτι το οποίο σπανίζει στην Αθήνα. Όλοι μου λένε πως κρατάω ένα ζωντανό μουσείο στα χέρια μου και δεν θα το άφηνα ποτέ. Είναι πολύτιμο για εμάς. Πιστεύω πως η γνώση μου αυτή βοηθάει στη διατήρηση του χώρου.
Emmy: Ο κόσμος έρχεται φυσικά για τη μουσική όμως αυτό που βρίσκουν εδώ σε σχέση με τα υπόλοιπα jazz bars είναι η ατμόσφαιρα. Πολλά μαγαζιά στην Αθήνα έχουν ένα concept, ένα πανομοιότυπο design. Το Jazz in Jazz δημιουργήθηκε με μεράκι και αυτό φαίνεται, λίγα λεπτά να κάτσει κάποιος στο χώρο εισπράττει αυτό το συναίσθημα και τη ζεστασιά. Δεν είναι καθόλου απόμακρο και αποστειρωμένο.
Πώς θα περιέγραφες το χώρο με 3 λέξεις;
Ευάγγελος: Φιλικό, ακουστικό και σίγουρα διαφορετικό.
Emmy: Και θα έλεγα πως κουβαλάει το παρελθόν στο μέλλον. Είναι γεμάτο από αναμνήσεις και αντικείμενα που έχουν σχέση με τη μουσική. Όπως για παράδειγμα οι κορνίζες που υπάρχουν παντού τριγύρω. Δεν ξέρω πόσες κορνίζες θα μπορούσε να μετρήσει κανείς εδώ μέσα, είναι πραγματικά πάρα πολλές και κάθε μια από αυτές απεικονίζει έναν καλλιτέχνη. Και ακόμα έχουμε μεγάλο απόθεμα στην άκρη που αν υπήρχε χώρος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Ο χώρος στην Κρήτη ήταν επίσης έτσι διαμορφωμένος και ο Κώστας ήθελε να το διατηρήσει έτσι και στην Αθήνα. Εκεί ήταν πάλι μια μικρή γωνιά, με μια μπάρα στο κέντρο και πάντα υπήρχε καλή παρέα! Τα ίδια αντικείμενα πάντως υπήρχαν και εκεί που υπάρχουν και εδώ. Ο Κώστας βλέπετε ήταν συλλέκτης, ξεκίνησε να συλλέγει αντικείμενα κυρίως απ τη δεκαετία του 60 και τώρα όλα αυτά έχουν διασωθεί εδώ όμως δυστυχώς δεν υπάρχει ο χώρος να τα εκθέσουμε.
Σε εξέπληξε το γεγονός ότι το Jazz in Jazz κατέληξε στα δικά σου χέρια;
Ευάγγελος:Ο κύριος λόγος που ο χώρος κατέληξε σε μένα ήταν η αγάπη που έχω για τη μουσική, όπως είχε και ο θείος μου. Ένας ακόμη λόγος είναι και το ότι είμαι μικρότερος σε ηλικία οπότε έχω και όρεξη να ασχοληθώ και θεωρητικά πολύ χρόνο μπροστά μου. Προφανώς βέβαια όταν μου ανακοινώθηκε η απόφαση και συνειδητοποίησα πως θα αναλάβω μια τόσο μεγάλη ευθύνη ήμουν σχετικά απροετοίμαστος. Σιγά σιγά μαθαίνω όμως! Ανέλαβα λοιπόν εξ ολοκλήρου το χώρο χωρίς να έχω δεύτερες σκέψεις για το αν θέλω να το κάνω, πολύ απλά επειδή δεν ήθελα να φύγει αυτός ο θησαυρός από την οικογένεια. Μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία να το συνεχίσω και εγώ την άρπαξα.
Γιώργος: Από μικρός ήταν μαζί με το θείο του, πήρε την παιδεία του και εκείνος τον μύησε στη μουσική. Όπως καταλαβαίνεις σαν πιτσιρικάς 13 χρονών να ακούει jazz δεν είναι και τόσο σύνηθες! Ο Κώστας είχε κάνει καλή δουλειά μαζί του. Απλώς κανείς δεν περίμενε πως κάποια μέρα η ζωή θα τα φέρει έτσι.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια για τον ιδιαίτερο αυτό χώρο;
Ο χώρος θέλω να μείνει αναλλοίωτος, δεν έχω σκοπό να πειράξω απολύτως τίποτα και λέγοντας προηγουμένως ότι θα προσθέσω κάποιες πινελιές αυτές θα είναι κάποιο είδος finger food ή κάτι τέτοιο. Δεν θέλουμε να προσθέσουμε γενικά σύγχρονα στοιχεία στο χώρο πέρα απ'τις λειτουργικές αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν. Τα αντικείμενα εδώ χρονολογούνται απ' το 1920 μέχρι το 1970 το πολύ, όχι παραπάνω όμως!
Σε τι διαφέρει το Jazz in Jazz από τα άλλα jazz bar της πόλης;
Ευάγγελος:Σίγουρα στο υλικό της μουσικής, όπως σου είπα έχουμε πληθώρα δίσκων, πραγματικά μια πλούσια συλλογή στην κατοχή μας. Επίσης πιστεύω πως τη ζεστασιά που βγάζει ο συγκεκριμένος χώρος είναι κάτι που δεν μπορεί κανείς να το βρει αλλού. Έτσι προέκυψε και η ονομασία του χώρου. Ο θείος μου σκεφτόταν απλώς τη jazz μέσα στη jazz. Δεν είναι απόλυτα κατανοητό αυτό, αλλά πως να το πω... ήθελε την αγαπημένη του μουσική στον ίδιο του το χώρο.
Emmy: Ο χώρος εδώ θεωρώ πως έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Τι θα ακούσει λοιπόν κάποιος που θα επισκεφθεί το χώρο σας;
Ευάγγελος:Προπολεμική jazz έως τα τέλη του 60. Σύγχρονη jazz όχι, διότι δεν υπάρχει καν στο υλικό μας. Δεν θέλουμε να προσθέσουμε ακούσματα της σύγχρονης μουσικής σκηνής επειδή κατά τη γνώμη μας χάνεται η μαγεία που κρύβεται σε αυτό το είδος μουσικής.
Γιώργος: μα διαφορετικά δεν θα ταίριαζε τόσο και με τον ίδιο το χώρο. Δεν υπάρχει εδώ μέσα ούτε κάδρο, ούτε υλικό που να είναι της σύγχρονης εποχής. Ούτε καν τα λειτουργικά μας στοιχεία, το τηλέφωνο μας και πολλά άλλα. Οι μουσικές επιλογές γίνονται και από ε΄να ακόμα νέο παιδί που μας βοηθάει με το χώρο, τον Ανδρέα, ο οποίος έχει τρέλα με τη μουσική αυτή και αγαπάει πολύ και το χώρο.
Από τι εμπνέεσαι ως άνθρωπος και γνωρίζεις τι ήταν αυτό που ενέπνεε το θείο σου;
O θείος μου δε σταματούσε ποτέ να ανακαλύπτει και από αυτό εμπνεόταν μια ζωή. Κυρίως πράγματα πάνω στη μουσική, τη λάτρευε τη μουσική γι αυτό και υπάρχει και ένα τόσο πλούσιο υλικό στην κατοχή μας σήμερα. Εγώ εμπνέομαι απ' την όρεξη για δουλειά που μου βγάζει αυτός ο χώρος. Μου αρέσει και εμένα πάρα πολύ η μουσική, όχι μόνο η jazz, αλλά και η rock και πολλά άλλα είδη και αυτό είναι που με κάνει και να συνεχίζω. Επίσης θα έλεγα πως με εμπνέει η επαφή που έρχομαι με τον κόσμο. Μου αρέσει να γνωρίζω ξένους αλλά και ντόπιους, να ακούω εμπειρίες, κυρίως από μεγαλύτερους και να αποκτώ και εγώ δικές μου μέσα από αυτούς.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην πόλη;
Είναι χωρίς αμφιβολία η Πλάκα. Και αν το μαγαζί δεν βρισκόταν εδώ και επέλεγα εγώ κάποιο άλλο σημείο, αυτό θα ήταν σίγουρα η Πλάκα. Πιστεύω κιόλας πως είναι ένα πολυσύχναστο μέρος από τουρίστες και η παιδεία των ξένων όσον αφορά τη μουσική και ιδιαίτερα τη jazz είναι πιο εμπλουτισμένη. Αλλά και εγώ προσωπικά λατρεύω την Πλάκα. Μου αρέσει να φεύγω απ'το κέντρο και τη φασαρία και το άγχος. Είμαι από τη Σάμο, έχω μεγαλώσει εκεί και μου λείπει αυτή η ηρεμία, η ησυχία. Αυτό το βρίσκω μόνο στην Πλάκα, πουθενά αλλού.
|| Δεινοκράτους, Αθήνα