› ‹

Ernesto Art Cafe
Παντελής Καψάλης

Ποια είναι η ιστορία του Ernesto Art Cafe;
Το Ερνέστο ξεκίνησε σαν ιδέα πριν από 5 χρόνια, αν και προϋπήρχε. Σαν φοιτητής, εντός και εκτός Ελλάδος, δούλεψα σε διάφορα καφέ και είχα μια επαφή με αυτόν το χώρο. Είχα πάντα μια λατρεία ειδικά για τα καφέ, που τη δεκαετία του ‘80 ήταν απίστευτοι χώροι συζητήσεων.

Μεγάλωσα σε ένα τέτοιο κατάστημα που ξεκίνησε σαν ζαχαροπλαστείο το 1963. Τις δεκαετίες του ‘60 και του ’70 σε λίγα μαγαζιά άκουγες μουσική. Εκεί όμως έπαιζε ορχηστρική μουσική, Χατζιδάκι και Θεοδωράκη, σχεδόν όλη μέρα. Ο ιδιοκτήτης, ακόμα και στη χούντα, διέθετε το μαγαζί του για συνελεύσεις, σε ανθρώπους που δούλευαν αντιδικτατορικά. Ήταν ένας απίστευτος χώρος συνάντησης και συζήτησης.

Κάτι που λείπει γενικά. Αργότερα, μεγαλώνοντας είδα τόσο στη Γαλλία όσο και στην κεντρική Ευρώπη τι ήταν το καφενείο. Ένας χώρος συνάντησης καλλιτεχνών, ανθρώπων της τέχνης, του πνεύματος, το στέκι τους. Όπως το περίφημο Ζόναρς για παράδειγμα στην Αθήνα, που συναντιόταν η παρέα του Χατζιδάκι με τον Γκάτσο. Φαντασιωνόμουν πάντα λοιπόν, ότι ένας τέτοιος χώρος μπορεί να παίξει τόσο σημαντικούς ρόλους. Ή μπορεί ο καφές να είναι η αφορμή. Ενώ ταυτόχρονα γοητευόμουν και από νέους χώρους που έχουν να πουν κάτι καινούργιο.

Όταν έφτασε η ώρα, πριν από 5 χρόνια να δημιουργήσω ένα τέτοιο μαγαζί, στο μυαλό μου είχα ακριβώς ό, τι ήθελα. Μέσα από όλες αυτές τις σκέψεις και τις εμπειρίες, δημιουργήθηκε ένα ιδιαίτερο καφέ. Αν το φιλοσοφήσεις καφέ όλοι έχουμε σπίτι μας αλλά επιλέγουμε να τον πιούμε έξω, άρα θα πρέπει να είναι κάτι παραπάνω. Πρώτα απ’ όλα σαν ποιότητα του ίδιου του καφέ.

Ήθελα να είναι ένας χώρος όπως είναι οι χώροι στα τραίνα και τα αεροδρόμια, εκεί που γίνονται οι αναχωρήσεις. Ήθελα να είναι δηλαδή η αφορμή για ένα ταξίδι, του μυαλού συνήθως. Γι’ αυτό και τα ταξιδιωτικά βιβλία πάνω στο ράφι, σαν αφορμή.

Γιατί Ερνέστο;
Στην αρχή είχα βρει διάφορα ονόματα που μου άρεσαν, αλλά πέταξα έξω τα εμπορικά. Το Ernesto πέραν του ότι είναι εύηχο και μου αρέσει πολύ σαν όνομα, αναφέρετε στον Ernesto Che Guevara.

Το καταλαβαίνουμε και από τις φωτογραφίες στους τοίχους βέβαια.
Οι φωτογραφίες είναι επιλεγμένες για να μην τον θυμίζουν αμέσως. Δεν είναι η κλασική φωτογραφία με τον μπερέ και το αστέρι. Αν κάποιος δεν έχει πολύ καλά αποτυπωμένα τα χαρακτηριστικά του δεν μπορεί να τον γνωρίσει. Με τις φωτογραφίες αυτές εξεπλάγησαν ακόμα και οι Κουβανοί που έκαναν κάποιες εκδηλώσεις στο μαγαζί. Δεν τις είχαν στο αρχείο τους ούτε οι αντιπρόσωποι της Κουβανέζικης Πρεσβείας που με επισκέφθηκαν και μου τις ζήτησαν. Εκείνοι με την σειρά τους μου έστειλαν δύο σπάνιες φωτογραφίες, που μάλιστα τις θεωρούν περιουσία τους.

Ένα καφέ γεμάτο ιστορίες. Με τους κουβανούς πως έγινε η επαφή;
Εκείνοι με βρήκανε. Ένας λατινοαμερικάνος φίλος, που έχει επαφή με την λατινοαμερικάνικη κοινότητα στην Ελλάδα, ένα βράδυ ήρθε στο μαγαζί με παρέα εκ των οποίων ο ένας ήταν ο αντιπρόσωπος της Πρεσβείας της Βενεζουέλας. Είδαν την ατμόσφαιρα, τις φωτογραφίες του Che Guevara, άκουσαν τη μουσική. Τους άρεσε πάρα πολύ το μαγαζί. Την επόμενη μέρα που συνάντησαν τους Κουβανούς, τους μίλησαν για το Ernesto και μετά από μια εβδομάδα ήρθαν και οι εκείνοι εδώ, από εκεί ξεκίνησε και η επαφή. Είναι άνθρωποι ζωντανοί και φιλικοί. Όταν είχαν έρθει εδώ μάλιστα είχαν φέρει μπάρμαν από την κουβανέζικη πρεσβεία και μας έφτιαξαν mojitο. Έφεραν δικό τους ρούμι και εννοείται κερνούσαν όλο τον κόσμο.

Τέτοιου είδους εκδηλώσεις συνήθως είναι προς πώληση.
Ακριβώς. Εμείς προσπαθούμε να είμαστε κάπως αλλιώς και νομίζω το καταφέρνουμε. Κάπως έτσι είχα στο μυαλό μου και το όνομα. Είναι ένα όνομα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί για μένα με τίποτα. Ακόμα και το λογότυπο είναι διαφορετικό . Έπρεπε να βρούμε ένα λογότυπο, κάτι χαρακτηριστικό και βρήκαμε από ένα τετράδιο του δημοτικού του Guevara, την υπογραφή του. Όπου υπέγραφε ως Ernestito. Ο μικρός Ερνέστο. Την πήραμε με έναν φίλο ζωγράφο και βασιζόμενοι στον δικό του τρόπο γραφής, φτιάξαμε την γραμματοσειρά. Αν προσέξεις, το t είναι σαν να δίνει μια κλωτσιά στο o. Έχει κάποια σημεία που ένας γραφολόγος θα μπορούσε να αναγνωρίσει ότι είναι όντως ο Guevara. Στην αρχή μια από τις ιδέες μάλιστα, ήταν να κάνουμε παιδικό κατάλογο που να λέγεται Εrnestito. Σκέψου ότι είναι 3 χρόνια που δουλεύουμε και έναν κατάλογο χάρτινο δεν έχουμε. Γιατί κάθε φορά διαφωνώ με τον εαυτό μου με το πώς πρέπει να είναι.

Βλέπουμε ότι χρησιμοποιείτε τους μαυροπίνακες αντί για καταλόγους.
Οι κατάλογοι είναι στους πίνακες, κάτι που προϋποθέτει τη δική μου παρουσία εδώ συνέχεια. Γιατί για κάθε τι που γράφει εκεί, έχω να σου πω μια ιστορία. Ένας κατάλογος όμως μπορεί να την λέει ή να την υπαινίσσεται. Αυτός είναι και ο λόγος που ακόμα δεν έχουμε, γιατί ουσιαστικά θα είναι βιβλίο. Μόνο για τον έναν από τους τρεις εσπρέσο που φτιάχνουμε, μπορώ να σου μιλάω για ώρες, κάτι που συμβαίνει σχεδόν για όλα τα προϊόντα. Επίσης προσπαθούμε, στο μέγεθος που μας επιτρέπεται, να μην είμαστε mainstream. Αυτό το κάνει διαφορετικό. Ο πελάτης μας, που έρχεται κάθε μέρα εδώ, ξέρει περίπου το 10% του μαγαζιού. Εμείς χαιρόμαστε για αυτό γιατί είναι αφορμή να ρωτήσει.

Το Ernesto διαφέρει εξαιτίας της ιδεολογίας και του χαρακτήρα του. Όλο αυτό το ψάξιμο είναι εμφανές και στα προϊόντα σας. Όσον αφορά στα ποτά, υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλία. Να ξεκινήσουμε από το κρασί;
Έχω μια σχέση ερωτική με το κρασί. Ο Botton λέει ότι «Το κρασί είναι η υγρή ιστορία της ανθρωπότητας.» Το λατρεύω. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε συντηρητή κρασιού και δεν τα βάζουμε στο ψυγείο. Επίσης δεν έχουμε χύμα κρασί, είναι αντίθετο με τις αντιλήψεις μας. Επειδή λοιπόν σαν ιδεολογία το χύμα δεν μας πάει, επιμένουμε ότι το κρασί πρέπει να είναι από μπουκάλι. Ακόμα και το ποτήρι κρασί που ζητάει κάποιος και δεν το πολυσκέφτεται, εμείς προσπαθούμε να του πούμε ότι το ποτήρι κρασί που μας ζήτησε είναι από την συγκεκριμένη φιάλη, από το συγκεκριμένο μέρος και τα λοιπά. Προσπαθούμε να του βάλουμε το μικρόβιο, μάθε τι πίνεις, μάθε τι τρως, εμείς είμαστε σε θέση να σου πούμε και το όνομα αυτού που το πάτησε, όσο μπορούμε και όσο μας το επιτρέπει η κατάσταση που επικρατεί στο χώρο. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε και να έχουμε μια σχέση εμπιστοσύνης, έχοντας και κάποια κορυφαία κρασιά του κόσμου. Κάποιος που γνωρίζει από κρασιά, όταν ξέρει ότι εδώ υπάρχει το Brunelo del Μotaccino, καταλαβαίνει ότι μπορεί να λάβει υπόψη του τη γνώμη μας.

Οι μπύρες;
Ξεκινήσαμε με κάποιες βαρελίσιες. Στην αγορά δυστυχώς κυκλοφορεί κάτι που μοιάζει με μπύρα, είναι ξανθό, παγωμένο, έχει αφρό και μια μυρωδιά που θυμίζει μπύρα. Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με πιο σαφή περιγραφή του τι είναι ζύθος δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν, ενώ εδώ πουλιούνται ως μαζικής κατανάλωσης. Η πρώτη μπύρα που δουλέψαμε είναι η Hofbrau του Μονάχου. είναι η μπύρα που δημιούργησε το νόμο περί καθαρότητας, δηλαδή αποσαφήνισε τι πρέπει να είναι η μπύρα. Οτιδήποτε εκτός από αυτό δεν είναι μπύρα.

Βέβαια έπρεπε να έχουμε τουλάχιστον έναν αντιπρόσωπο από κάθε σχολή μπύρας. Η Ευρώπη είναι κυρίως ο άξονας αναφοράς της μπύρας. Δεν μπορούμε να μην έχουμε μια καλή τσέχικη μπύρα, μια αντιπροσωπευτική μπύρα της εγγλέζικης ζυθοποιίας, μια Ιρλανδέζικη μπύρα. Με αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε αυτή η αλυσίδα, καμία μπύρα δεν είναι εδώ επειδή το είπε η αγορά ή επειδή είναι της μόδας.

Από ουίσκι;
Έχουμε κάποιες κρυφές εμμονές. Το ουίσκι ήταν ένα ζήτημα για εμάς. Υπάρχουν πολλά ουίσκι στην ελληνική αγορά. Εμείς επιλέγουμε συγκεκριμένα εκείνα με τα 12 malt και πάλι όχι τυχαία. Έχουμε στο μυαλό μας ένα χάρτη της Σκοτίας και τα πουλάμε με τον χάρτη. Θες να πιεις από τα Highlands; Θες να πιεις από τα Lowlands; Θες να πιεις από τις εξωτερικές Εβρίδες; Εκεί η τύρφη υπερισχύει, το καπνιστό και το ιώδιο.

Ένα από τα ουίσκι που έχουμε είναι σπάνιο. Το σερβίρουμε σε κανατάκι φτιαγμένο με ηφαιστειακή τύρφη. Δεν το γνωρίζουν οι περισσότεροι. Κάποιος θα ζητήσει ένα καλό ουίσκι και εμείς θα του προτείνουμε το συγκεκριμένο. Το σερβίρουμε με κομμάτια καθαρής σοκολάτας, τουλάχιστον 70% καθαρό και κόκκους καφέ. Επίσης στο κανατάκι από ηφαιστειακή τύρφη δεν βάζουμε πάγο, ρίχνουμε 2 σταγόνες νερό για να ενεργοποιηθούν τα αρώματα του. Δεν είναι ωραίο ταξίδι;

Ξεχωριστό, μέσα από γεύσεις και αρώματα. Αν ήσουν εσύ πελάτης στο μαγαζί σου, ποια θα ήταν η παραγγελία σου;
Κάθε μέρα άλλο. Θα ψαχνόμουνα. Αυτό θέλω να καταφέρω. Ο άλλος να ψάχνετε. Εντάξει θα είχα το κλασικό μου, τον καφέ μου, αλλά κάθε μέρα θα δοκίμαζα και κάτι άλλο.

3 λέξεις για το χαρακτήρα του Ερνέστο;
Ταξίδι, ελευθερία, αντίρρηση.

Ένα δικό σου αγαπημένο μέρος στην Αθήνα;
Πάντα γοητευόμουνα από τις στοές. Από τις εμπορικές στοές και τα υπόγεια. Καταπληκτικό μέρος που θα ήθελα να στήσω το Ερνέστο, είναι στην πλατεία Κοραή, το υπόγειο του Άστυ. Εκεί έχει μια μικρή υπόγεια αλέα, όπου γύρω βρίσκονται κάποια κλειστά μαγαζιά. Αυτά τα μέρη με γοητεύουν, τα κρυμμένα αλλά εύκολα προσβάσιμα, εκείνα που θέλουν μια δεύτερη ματιά. Πάντα μου άρεσαν, αλλά δυστυχώς δεν έχουν τύχει καλής εκμετάλλευσης, με την έννοια της αξιοποίησης. Οι εσωτερικές αυλές, οι στοές του κέντρου, οι εμπορικές στοές, με τουλάχιστον 100 χρόνια ιστορία.



|| Προύσσης 9, Νέα Φιλαδέλφεια