›
‹
Chez Lucien
Lucien Lescanne, Αγάθα Ροκανά
Συνέντευξη: Πέγκυ Τζαννέ
Φωτογραφίες: Κστερίνα Κανακάρη
"Je connais un petit bistrot super sympa". Αυτή είναι η φράση που θα σου πει ένας Γάλλος, λέγοντας σου οτι ξέρει ένα ψαγμένο κουτουκάκι, πολύ συμπαθητικό!
Απογητευμένος με την εκλογή του Ζακ Σιράκ αποφασίζει να φύγει απο τη Γαλλία το '95. Ο ίδιος όντας computer engineer και παθιασμένος με τη κουζίνα, έρχεται στην Ελλάδα το '95 με τον υπολογιστή του, το "book of cuisine" και το ανεμόπτερο του, με πρωταρχικό στόχο να ανοίξει μια σχολή ανεμoπτέρων! Λίγο αργότερα γνωρίζει και την μετέπειτα Ελληνίδα σύζυγό του. Το Chez Lucien, ίσως το πιο αυθεντικό μπιστρό της Αθήνας, ανοίγει στα Πετράλωνα το 2002. Χρόνια πριν τη μεγάλη άνοδο της γειτονιάς δηλαδή, τότε ακόμα που υπήρχαν μόνο ο Οικονόμου και το εστιατόριο Θεραπευτήριο
Το Chez Lucien είναι ένα αυθεντικό γαλλικό μπιστρό, που σε απλά ελληνικά μεταφράζεται ως γαλλικό ταβερνάκι. Πράγμα που σημαίνει οτι οι τιμές που θα βρεις είναι απο τις πιο οικονομικές στην Αθήνα για αυθεντική γαλλική κουζίνα. Πολλοί θαμώνες το επισκέπτονται χρόνια, μερικές φορές μόνο και μόνο για να φάνε συγκεκριμένα πιάτα ή γλυκά, όπως η τρομερή Crème brûlée που φτιάχνουν!
Δημοσιεύτηκε: December 12, 2014
Φαντάζομαι μια ερώτηση που σας κάνουν συχνά. Πως καταλήξατε στην Ελλάδα;
Όταν εκλέχθηκε ο Ζακ Σιράκ στην Ελλάδα το 1995 και όντας απογοητευμένος απο το πολιτικό σκηνικό αποφάσισα να εγκαταλείψω τη Γαλλία. Η αλήθεια είναι οτι αρχικά είχα σκεφτεί 4 πιθανές χώρες για να εγκατασταθώ. Πρώτη ήταν η Ιρλανδία, αλλά δεν είμαι αρκετά αλκοολικός και σκέφτηκα οτι εφόσον δεν μπορώ να πίνω όλη την μέρα μπύρες και να μπλέκω σε καβγάδες. Μετά σκέφτηκα την Ισπανία, μιας που μιλούσα σχεδον ισπανικά οπότε μου φάνηκε καλή ιδέα. Αλλά το πρόβλημα ήταν οτι η πολιτική κατάσταση ήταν κάπως παρόμοια και επίσης ήταν κοντά και σε Γαλλία. Σαν επόμενη χώρα σκέφτηκα την Ιταλία. Αγαπώ την Ιταλία! Αλλά το πρόβλημα με την Ιταλία είναι οτι πρέπει να το έχεις στον χαρακτήρα σου να είσαι προσεχτικός, να κλειδώνεις το αμάξι σου, να προσέχεις τα πράγματά σου αλλιώς μπορούν εύκολα να σε ληστέψουν! Και η αλήθεια είναι οτι εγώ δεν είμαι τέτοιος τύπος, φαντάσου στο σπίτι μου ξεχνούσα να κλειδώνω πόρτες οπότε λεω αν παω Ιταλία σε 3 εβδομάδες θα κατέληγα τελείως γυμνός!
Τελικά μου ήρθε στο μυαλό και η Ελλάδα, όσο το σκεφτόμουν τόσο μου άρεσε σαν ιδέα! Σκεφτόμουν οτι η Ελλάδα είναι μακριά απο τις Βρυξέλλες(πολιτικό κέντρο), είναι μια μικρή χώρα δηλαδή οικονομικά δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα τις μεγάλες εταιρίες. Γιατί ξέρετε, η ιστορία έχει δείξει οτι όσο πιο μακριά είσαι απο το κέντρο εξουσίας(Βρυξέλλες) τόσο πιο λάσκα είναι τα πράγματα, δηλαδή στην περιφέρεια. Όπως γινόταν δηλαδή και πριν αιώνες στη αρχαία Ρώμη, στις περιφέρειες τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά απ΄ότι στο επίκεντρο της εξουσίας. Οπότε λέω ας πάμε Ελλάδα! Δεν σκέφτηκα καθόλου προβλήματα όπως οτι δεν μιλούσα καθόλου την γλώσσα, πίστεψα οτι η Ελλάδα είναι το κατάλληλο μέρος για μένα, είναι ένα cool μέρος!
Οπότε έρχεστε Ελλάδα!
Ναι! Δεν φαντάστηκα βέβαια πόσο δύσκολο ήταν τελικά να μάθει κανείς την ελληνική γλώσσα. Στην Ελλάδα ήρθα κάπου στα μέσα Ιουλίου του '95. Μαζί μου είχα το pc μου, το "book of cuisine" μου και το ανεμόπτερό μου! Είχα έρθει με πρωταρχικό στόχο να ανοίξω μια σχολή για ανεμόπτερα που ήταν το πάθος μου(μας δείχνει στον τοίχο τον έλικα του ανεμοπτέρου που έχει κρατήσει για αναμνηστικό).
Τι σπουδές έχετε κάνει;
Computer Engineer. Στην Γαλλία εργαζόμουν σε ένα γαλλικό νοσοκομείο(ως Computer Director). Είχα ευτυχώς πάντα την άνεση ότι έβρισκα σχετικά εύκολα δουλειά. Η μαγειρική όμως ήταν πάντα το χόμπι μου, έχω δουλέψει και μικρός ως φοιτητής σε αρκετές κουζίνες, το είχα κάνει επάγγελμα κάποια στιγμή αλλά μετά άλλαξα επάγγελμα. Η μαγειρική ποτέ δεν ήταν η κανονική μου δουλειά αλλά πάντα μου άρεσε.
Και πως γνωριστήκατε με την Αγάθα;
Γνωριστήκαμε ένα απόγευμα γύρω απο μια φωτιά κάμπινγκ στον Καϊάφα, ένα μήνα περίπου αφότου είχα φτάσει στην Ελλάδα, μέσα Ιουλίου καλοκαίρι δηλαδή. Είχα εγκατασταθεί στον Καϊάφα, γιατί έψαχνα και κατάλληλο μέρος για να σετάρω το ανεμόπτερο μου.
Αν και με την ιδιότητα του πιλότου ultralight (=μηχανοκίνητο ανεμόπτερο) την περίοδο εκείνη - την επόμενη μέρα της γνωριμίας μας με την Αγάθα, μαρινάρισα ορτύκια με κονιάκ & σταφίδες(γιά να ακριβολογώ ρόγες άγουρων σταφυλιών από παρακείμενα αμπέλια) σε αυτοσχέδιο τάπερ από κομμένο πλαστικό μπουκάλι νερού και τα μαγείρεψα με πενιχρά σκεύη. Η γαστρονομία του ελεύθερου camping!
Πώς προέκυψε λοιπόν η συγκεκριμένη περιοχή, γιατί επιλέξατε τα Πετράλωνα;
Στην αρχή δούλεψα για κάποιο διάστημα σε μια εταιρία πληροφορικής. Μετά βρήκα ένα τυροπιτάδικο, αναψυκτήριο στο Μετς, με μηδενικό τότε κεφάλαιο και αρνητική φήμη και ξεκίνησα από εκεί. Κάποια στιγμή λοιπόν λίγο αργότερα ελευθερώθηκε το διπλανό μαγαζί το οποία θελήσαμε με τη γυναίκα μου να το προσαρτήσουμε, όμως ο ιδιοκτήτης ζήταγε ένα υπέρογκο ενοίκιο και ναυάγησε το σχέδιο αυτό. Τελικά εντελώς τυχαία ψάχνοντας τις αγγελίες βρήκαμε το χώρο αυτό. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που προσδοκούσαμε. Δεν είχαμε κάτι ιδιαίτερο κατά νου, βρίσκοντας το χώρο το διαμορφώσαμε με πενιχρά μέσα και τη βοήθεια φίλων όσο καλύτερα μπορούσαμε. Στο μεταξύ όταν ανοίξαμε γνωρίζαμε ότι θα έχουμε πολλούς πελάτες, πιστούς ας πούμε, οι οποίοι θα μας ακολουθούσαν από το παλιό μαγαζί και έτσι έγινε. Οπότε κατορθώσαμε το βασικό για εμάς, να βγάζουμε αρκετά χρήματα, όχι πολλά αλλά αρκετά, ώστε να πηγαίνουμε για free camping στο αγαπημένο μας μέρος, στον Καΐάφα. Πριν καεί φυσικά, που ήταν ένας παράδεισος.
Το ότι το ένα τραπέζι είναι τόσο κοντά στο άλλο είναι περισσότερο γαλλική συνήθεια, σωστά;
Aκριβώς. Είναι κάτι που θα έβλεπε κανείς σε ένα παλιό bistrot στο Παρίσι, όπου όλοι κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον, στριμωχτά σχεδόν και τρώνε καλό και οικονομικό φαγητό. Γιατί αυτό είναι ένα bistrot. Είναι κόσμος από πολλά διαφορετικά μέρη που κάθεται και απολαμβάνει με καλή παρέα το φαγητό του. Και μάλιστα τώρα τα bistrot έχουν menu, θυμάμαι όμως καιρό πριν, που απλώς καθόσουν στο τραπέζι και σου έφερναν το πιάτο με το φαγητό. Διότι δεν υπήρχε επιλογή. Θα έλεγα πως το chez Lucien θυμίζει τα bistrot του Παρισιού τη δεκαετία του 70. Είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία, ένα bistrot αντικατοπτρίζει το χαρακτήρα του ιδιοκτήτη του, ο οποίος μάλιστα τις περισσότερες φορές είναι και ο chef, κάτι σαν την ιταλική τρατορία ή στα δικά μας δεδομένα ένα κουτούκι. Ο άντρας είναι ο μάγειρας και η γυναίκα επιμελείται το service κλπ.
Υπάρχουν σημεία στην Αθήνα που σας θυμίζουν τη Γαλλία;
Δεν ψάχνω να βρω τη Γαλλία, δε νιώθω νοσταλγία! Όταν πρωτοήρθαμε εδώ μου θύμιζε το κομμάτι αυτό, τα Άνω Πετράλωνα, κάτι από Μονμάρτη. Όχι τη Μονμάρτη με τους τουρίστες βέβαια, αλλά περισσότερο το εσωτερικό της, τα στενάκια κλπ. Και κυρίως λόγο του κόσμου και της ατμόσφαιρας. Ξέρεις, κάπως λες και είσαι σε ένα μικρό κομμάτι της πόλης που οι άνθρωποι μπορεί και να γνωρίζονται μεταξύ τους. Έχω κάπως αυτή την αίσθηση εδώ.
Ο κόσμος πώς ανταποκρίθηκε όταν άνοιξε εδώ για πρώτη φορά το Chez Lucien;
Ξέρεις, όταν ακούς γαλλική κουζίνα στην Αθήνα ο νους σου πάει σε κάτι εξεζητημένο και ακριβό, ένα μεγάλο εστιατόριο για παράδειγμα. Και όμως όχι, εδώ είναι ένα μέρος που μπορείς να πας με απλά ρούχα και να μην ξοδέψεις μια περιουσία. Θέλαμε να δούμε λοιπόν την ανταπόκριση του κόσμου όταν πρωτοανοίξαμε και αυτό άρεσε τελικά πολύ. Περιέργως, Γάλλοι, οι οποίοι ζουν στην Αθήνα, ήρθαν πολύ αργότερα για πρώτη φορά στο χώρο αυτό. Κυρίως ξεκινήσαμε με την παλιά μας πελατεία και με πολλούς διερχόμενους. Και μετά με κόσμο της γειτονιάς και Γάλλους. Και είναι λογικό και νομίζω ισχύει για όλους μας λίγο πολύ. Δε θες να πηγαίνεις σε ένα εστιατόριο, το οποίο είναι δίπλα στο σπίτι σου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είμαι εγώ που ζούσα στο Παρίσι και δίπλα στο σπίτι μου υπήρχε εκείνο το μικρό συμπαθητικό bistrot, στο οποίο δεν είχα πατήσει ποτέ και λίγο πριν φύγω για Ελλάδα επισκέφθηκα για πρώτη φορά αυτό το μέρος, το οποίο ήταν υπέροχο και είχε καταπληκτικό φαγητό. Τώρα τελικά έρχονται όλοι και Γάλλοι και Έλληνες. Αλλά πήρε πολύ χρόνο. Για την ακρίβεια πρώτα ήρθαν οι Έλληνες, μετά οι Ελληνογάλλοι- Γαλλοέλληνες και μετά από καιρό ήρθαν και οι Γάλλοι. Τουρίστες δεν έχουμε πολλούς, παρ όλο που το tripadvisor έχει κάποια καλά σχόλια για εμάς. Τις προάλλες μάλιστα παραξενεύτηκα γιατί μας πήραν απ το Intercontinental το ξενοδοχείο για να έρθει ένα ζευγάρι Αμερικανο-Ελβετών να φάει εδώ. Τελικά πράγματι ήταν κάποιοι που είχαν 20η επέτειο γάμου και ήθελαν να φάνε για να το γιορτάσουν φιλέτο πάπιας όπως είχαν κάνει και στο πρώτο τους ραντεβού. Έψαχναν λοιπόν ένα μέρος με αυθεντική γαλλική κουζίνα και απευθύνθηκαν σε εμάς!
Ποιες τρεις λέξεις χαρακτηρίζουν τo Chez Lucien;
'Ξέρω ένα μικρό γαλλικό κουτούκι'. Δεν είναι τρεις αλλά τι να κάνουμε. Ξέρεις όταν είσαι στη Γαλλία και σε βγάζει για φαγητό ένας Γάλλος, μια φράση θα ακούσεις στα σίγουρα: 'Ξέρω ένα μικρό bistrot...' και καταλήγεις σε μια ψαγμένη τρύπα, πολύ ζεστά, όπου σίγουρα θα φας καλά και θα περάσεις ωραία!
Ποιά είναι τα αγαπημένα σας μέρη στην πόλη;
Ένα από τα μέρη που μου αρέσουν πολύ και δεν αρέσουν στην Αγάθα είναι ο Πειραιάς. Βέβαια η αλήθεια είναι πως δεν μου αρέσει για το ίδιο το μέρος αλλά επειδή στον Πειραιά πηγαίνεις όταν ετοιμάζεσαι να φύγεις για κάπου! Κατά τα άλλα μας αρέσει πολύ το Αθήρι στον Κεραμεικό, απολαμβάνουμε πολύ το φαγητό εκεί. Επίσης το East Pearl το κινέζικο εστιατόριο στο Πασαλιμάνι που όμως δυστυχώς έκλεισε. Ήταν το μόνο κινέζικο εστιατόριο που μας άρεσε εδώ. Και τέλος το άλλο στα Καμίνια που μας αρέσει πολύ είναι το οινομαγειρείο η Ζωοδόχος Πηγή. Το λατρεύουμε αυτό, πηγαίνουμε χρόνια. Το έχει μια οικογένεια Μικρασιατών και μας έχει πάει ένας κοινός μας πελάτης ο οποίος τους έχει ανακατασκευάσει το χώρο.
Ποια η σπεσιαλιτέ του bistrot;
H entrecote είναι απ΄τα must και το φιλέτο πάπιας θα έλεγα. Υπάρχει και πιάτο ημέρας το οποίο αλλάζει ανάλογα με την εποχή.
Το menu περιέχει αποκλειστικά δικές σας δημιουργίες;
Ένα μεγάλο μέρος του menu το έχει επιμεληθεί η κόρη μου, η οποία ασχολείται επαγγελματικά με το αντικείμενο. Τώρα είναι Γαλλία αλλά έχει εργαστεί και εδώ στην Αθήνα στην Σπονδή και στο δικό μας εστιατόριο. Οι σπουδές της είναι ανάλογες και τώρα διδάσκει στο Παρίσι 'Γαλλική γαστρονομία' σε Άγγλους και Αυστραλούς κυρίως. Το επάγγελμα της είναι αρκετά ενδιαφέρον, πηγαίνει στην αγορά μαζί τους, επιλέγουν τα προϊόντα που θα χρησιμοποιήσουν και έπειτα μαγειρεύουν όλοι μαζί. Έχουμε και εμείς λοιπόν κάποιες δικές της δημιουργίες, κάποια ορεκτικά και κάποια επιδόρπια. Για παράδειγμα το φιλέτο πάπιας είναι ένα δικό της πιάτο.
|| Τρωών 32, Άνω Πετράλωνα