Chelsea Hotel
Εύα & Γιώργος

Συνέντευξη: Τόνια Γκόρου
Φωτογραφίες: Έλενα Μπάκα

Τι συμβαίνει όταν ένα παλιό μανάβικο και το θρυλικό νεοϋρκέζικο ξενοδοχείο «Chelsea Hotel» εμπνέουν ένα ζευγάρι νέων στην πιο «ανερχόμενη γειτονιά της Αθήνας» του καλοκαιριού που μας πέρασε;

Στο Παγκράτι, στην περιοχή του Μάνου Χατζιδάκι, απέναντι από το ιστορικό «Καφενείο η Ελλάς», η Εύα και ο Γιώργος πριν από ένα χρόνο άνοιξαν το καφέ-μπαρ που έμελλε να εξελιχθεί στο πιο πολυσύχναστο στέκι της Αθήνας. Χωρίς την ψεύτικη εναλλακτικότητα και δηθενισμό, έχει καταφέρει να είναι πάντα γεμάτο. Μία λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει το Παγκράτι είναι η οικειότητα που σου βγάζει. Αυτό ακριβώς είναι και το Chelsea Hotel, που έχει καταφέρει με την δική του ταυτότητα να μην αλλοιώσει στο ελάχιστο τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της περιοχής. Χίπικη, μποέμικη ατμόσφαιρα με τζαζ μελωδίες, διακοσμημένο με ριχτάρια από το σπίτι της Εύας και κάδρα με ασπρόμαυρες φωτογραφίες διάσημων ενοίκων (Bob Dylan, Janis Joplin, Ethan Hawke, Charles Bukowski κ.ά.) του νεοϋρκόζεικου ξενοδοχείου.

Δημοσιεύτηκε: October 2, 2014
Αρχικά, πείτε μας λίγα λόγια για εσάς.
Εύα: Εμείς, ουσιαστικά ο Γιώργος κι εγώ, είμαστε και οι δύο Αθηναίοι. Όταν κάποια στιγμή μετακομίσαμε στο Παγκράτι αγαπήσαμε τη γειτονιά. Άλλωστε εμένα πάντα μου άρεσε το κέντρο και βρήκα κατά κάποιο τρόπο το δικό μου «κέντρο» εδώ.

Πότε πήρατε την απόφαση να «στήσετε» το Chelsea Hotel;
Εύα: Πάντα μας άρεσε αυτή η γωνία και πέσαμε πάνω της ας πούμε την κατάλληλη στιγμή. Κι έτσι απλά κι αυθόρμητα προέκυψε η ιδέα να ανοίξουμε ένα μπαρ.

Ήτανε εύκολο για δύο νέους ανθρώπους, μέσα στην κρίση να ξεκινήσουν μια επιχείρηση;
'Ητανε πάρα πολύ δύσκολο. Ειδικά το στήσιμο του μαγαζιού ήταν η πιο δύσκολη περίοδος που περάσαμε. Αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες τεχνικής και κατασκευαστικής-αρχιτεκτονικής φύσης. Με το που μπαίνεις σε έναν χώρο υπό διαμόρφωση διαπιστώνεις ότι και το παραμικρό εγχείρημα σε βγάζει εκτός προϋπολογισμού, ειδικά όταν το κεφάλαιο κίνησης δεν είναι παρά κάποιες κοινές οικονομίες. Γι αυτό το λόγο ουσιαστικά αποφασίσαμε να το κάνουμε μόνοι μας εξολοκλήρου, γεγονός το οποίο από τη μία μας ρούφηξε όλη την ενέργεια σε εκείνη τη φάση, αλλά από την άλλη μας αποζημίωσε γιατί ό,τι δημιουργήσαμε είναι απόλυτα προσωπικό και αυθεντικό.

Το όνομα από που προέκυψε;
Εύα: Είχε τύχει να μείνουμε στο “Chelsea Hotel” σε ένα ταξίδι που είχαμε κάνει με τον Γιώργο στη Νέα Υόρκη. Το Chelsea Hotel είναι, ή μάλλον ήταν ένα θρυλικό ξενοδοχείο, του οποίου οι τοίχοι έχουν δει και έχουν ακούσει πολλά και έχουν συνδεθεί με το αλκοόλ και τις ανθρώπινες ιστορίες μεγάλων προσωπικοτήτων. Το όνομα το αποφασίσαμε σχεδόν ταυτόχρονα. Ξέρεις, όλη αυτή η ατμόσφαιρα ενός καφέ που λειτουργεί ταυτόχρονα και σαν «λόμπυ» ξενοδοχείου όπου οι περαστικοί σταματάνε για ένα ποτό ή για ένα γρήγορο καφέ, μια μπάρα – reception λίγο πριν ξεκινήσει η μέρα ή η νύχτα, έτσι το είχαμε φανταστεί...

Τι κόσμο θα συναντήσουμε στο Chelsea;
Εύα: Δεν μπορώ να σου απαντήσω χρησιμοποιώντας χαρακτηρισμούς – ταμπέλες. Δε μ’ αρέσει να πω ότι θα δεις κόσμο που είναι ροκ, τζαζ ή hip. Γιατί για εμάς και για όλους αυτούς που έρχονται εδώ το Chelsea είναι θα έλεγα το σύνολο των vibes που εκπέμπονται από τον ίδιο το χώρο κι από τους επικέπτες του. Είναι ένα καφέ, που όπως ήδη θυμούνται κάποιοι στέκεται στη χαρακτηριστική γωνία ενός εμβληματικού για την περιοχή μανάβικου. Αν μου έλεγες να περιγράψω το κοινό του Chelsea θα έφερνα στο μυαλό μου ένα τεράστιο στρογγυλό καλάθι με κάθε λογής φρούτα που ισορροπεί στο κεφάλι μιας αφρικάνας που περιφέρεται σε μια υπαίθρια αγορά του κόσμου, ή θα σου έλεγα πως είναι ένα καλειδοσκόπιο !

Σε τι διαφέρει από τις υπόλοιπες καφετέριες του Παγκρατίου;
Εύα: Σε τίποτα. Έχω ζηλέψει πολλά μαγαζιά. Υπάρχουν πολύ πιο ωραία μαγαζιά απ’ το Chelsea. Θεωρώ ότι η επιτυχία του μαγαζιού έχει να κάνει με την ενέργεια των ανθρώπων, την οικειότητα που αναδύεται από την αίσθηση της «γειτονιάς», ακόμη κι από τη χωροταξία του μαγαζιού. Βλέπεις αυτή η γωνία είναι μια γωνία λίγο παράδοξη, είναι μια γωνία στην οποία «συγκλίνουν» και συναντιούνται διαφορετικοί άνθρωποι, ηλίκιες, νοοτροπίες και όλα μαζί ενώνονται με έναν μαγικό τρόπο. Δεν είναι μια γωνία που χωρίζει δρόμους, αλλά μια γωνία που ενώνει και ενισχύει την αίσθηση της γειτονιάς όπως επιβίωνε στην παλιά Αθήνα, με ένα μποέμ, χαλαρό και οικείο τρόπο. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας στην κυριολεξία!

Τι είναι αυτό που τράβηξε τον κόσμο και το έχει κάνει να ξεχωρίσει;
Εύα: Το ίδιο το γεγονός ότι κάναμε τόοοσο καιρό να το ανοίξουμε, έκανε όλη τη γειτονιά να αναρωτιέται και να απορεί με αποτέλεσμα στο τέλος να μαζευτούνε όλοι για να δούνε τί ετοιμάζαμε τόσο καιρό!
Γιώργος: Βλέπεις εδώ πέρα ότι κανένας δεν ασχολείται με τον άλλο. Κανείς δεν θα σχολιάσει τον διπλάνο του. Κανένας δεν αισθάνεται άβολα με κανέναν. Ο κόσμος του Chelsea είναι "τρελός", ακομπλεξάριστος και ανοιχτόμυαλος. Εγώ το πίστευα πολύ το Chelsea. Ότι θα γινότανε βέβαια αυτό το πράγμα που γίνεται, δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση! Και σίγουρα πιστεύω πως η επιτυχία έχει να κάνει και με την πρόθεσή μας, γιατί στόχος δεν ήταν το κέρδος, αλλά η δημιουργία ενός μαγαζιού στο οποίο θα γουστάρουμε να δουλεύουμε. Θα έλεγα ότι το Chelsea είναι μια μικρογραφία του Παγκρατίου, αφού κατάφερε να συγκεντρώσει ανθρώπους τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους.

Μελλοντικές σκέψεις επέκτασεις υπάρχουν;
Εύα & Γιώργος: Δεν μπορούμε να απαντήσουμε τώρα. Το σίγουρο είναι ότι δεν είμαστε επιχειρηματίες που ανοίγουν το ένα μαγαζί μετά το αλλο. Κάναμε το Chelsea γιατί το πιστεύουμε και το αγαπάμε και θα το αγαπάμε για πολύ ακόμη.

Το δικό σας αγαπημένο μέρος στην Αθήνα?
Εύα: Το Μπρίκι στη πλατεία Μαβίλης.
Γιώργος: Όπου είναι η Εύα και η Yoko μου

Πως θα χαρακτηρίζατε το Chelsea με λίγες λέξεις;
“Α rest stop for rare individuals”



|| Αρχιμήδους 1 και Πρόκλου, Πλ. Πλαστήρα, Παγκράτι