› ‹

Blue Bird
Σκεύη Ερωτοκρίτου

Με καταγωγή από την Κύπρο, σπουδές φωτογραφίας και τώρα το Blue bird. Πως έφτασες σε αυτό τον πεζόδρομο, ιδιοκτήτρια ενός τόσο όμορφου μπαρ;
Στην Αθήνα ζω από το 2004. Ήρθα να ολοκληρώσω εδώ τις σπουδές μου. Σπούδασα φωτογράφος και άρχισα να δουλεύω αμέσως, οπότε και έμεινα. Το Blue bird είναι κάτι που ήθελα πολύ καιρό να κάνω. Βέβαια η πρώτη μου ιδέα ήταν κάτι με φαγητό. Ωστόσο η αναφορά στην εποχή και η αισθητική ήταν πάντα μέσα στο μυαλό μου. Κάτι που να θυμίζει bistro, με αισθητική του Παρισιού με ενθουσίαζε πάντα πάρα πολύ. Στην πορεία προτίμησα να ξεκινήσω ένα σε μπαρ, επειδή μου αρέσει και το καλό ποτό και μου φαινόταν πιο απλό για κάποιον που δεν έχει ξανακάνει τη δουλειά. Σαν φοιτήτρια δούλεψα αρκετά χρόνια σε μπαρ. Οπότε σίγουρα είχα μια ιδέα για κάποια πράγματα. Με βοήθησαν πάρα πολύ και οι φίλοι μου. Ιδιαίτερα φίλοι που είναι μπαρμαν και είναι της δουλειάς, με βοήθησαν να φτιάξουμε κάποια πράγματα.

Πότε ξεκίνησες;
Τον Ιούνιο του 2012 ανοίξαμε. Άρχισα να αναζητώ χώρο ένα χρόνο πριν περίπου. Παρά το ότι είναι ένας πάρα πολύ μικρός χώρος, είναι μόνο 25 τετραγωνικά, μας πήρε κάτι παραπάνω από 3 μήνες να το φτιάξουμε. Χρειαζόταν χρόνος γιατί είναι χειροποίητο. Μπήκαν και μάστορες άλλα πάρα πολλά πράγματα τα κάναμε μόνοι μας. Η μητέρα μου, εγώ και μερικοί φίλοι. Επίσης, επειδή ήμουν αρκετά αναποφάσιστη, δεν μπήκε διακοσμητής ή αρχιτέκτονας, βάψαμε τον τοίχο 3 φορές για να βρούμε το κατάλληλο μπλε. Οπότε πήρε λίγο χρόνο παραπάνω.

Για να γίνει κάτι σωστά χρειάζεται χρόνο. Με το Blue bird τα κατάφερες γι’ αυτό και είναι τόσο όμορφο.
Πιστεύω ότι οφείλετε στο χειροποίητο της υπόθεσης. Είναι τόσο μικρός ο χώρος που αν σου αρέσουν τα καλά πράγματα, έχεις τη δυνατότητα να έχεις μόνο αυτά. Τα περισσότερα αγαπημένα μας αντικείμενα, εκείνα που και ο κόσμος αγαπάει πολύ εδώ, είναι τα ιδιαίτερα ποτήρια, τα τασάκια, τα πιατάκια, που είναι όλα από την πλατεία Αβησσυνίας, από τα παλαιοπωλεία. Αν ήταν ένας μεγάλος χώρος θα έπρεπε να έχει πέντε ντουζίνες από κάθε είδος, κάτι αδύνατον στην περίπτωση των παλαιοπωλείων και κάτι που ευτυχώς εμείς δεν χρειαζόμαστε. Ανοίξαμε με λιγότερα από τα μισά πράγματα που έχουμε τώρα και προσθέταμε. Κάθε Κυριακή που πήγαινα στην Αβησσυνίας, έβρισκα κάποια πράγματα που μου άρεσαν και τα έβαζα στο μαγαζί. Νομίζω ότι αυτό τελικά το κάνει πιο ιδιαίτερο και ξεχωριστό.

Η ατμόσφαιρα είναι ξεχωριστή, κάτι στο οποίο συμβάλει και η μουσική.
Η μουσική είναι κατά κύριο λόγω jazz στο Blue Bird, εκτός από δύο μέρες που παίζουνε δύο DJs, οι οποίοι όμως δεν αποκλίνουν και πάρα πολύ. Δηλαδή δεν παίζουν ηλεκτρονικά, αλλά παίζουν λίγο πιο ρυθμική μουσική. Αυτό που κυρίως ήθελα να κάνω είναι ένα conversation bar. Ένα μπαρ που πας για να τα πεις και για να τα πιεις. Όχι για να χορέψεις. Είναι ένα μπαρ, για ζευγάρι, παρέα, φίλους που έρχονται να τα πούνε και να πιούνε τα ποτά τους. Ακόμα και μόνοι τους έρχονται αρκετοί.

Αυτό είναι κάτι που ψάχνει ο κόσμος πια. Να έχει τη δυνατότητα να έρθει και να πιει το ποτό του ήρεμα. Υπάρχει μια αρκετά καλή ποικιλία σε ουίσκι.
Ιδιαιτέρως το ουίσκι είναι κάτι που αρέσει σε εμένα πάρα πολύ, ενώ θεωρώ ότι ταίριαζε και σε ένα μικρό jazz μπαρ να έχει μια καλή κάβα από ουίσκι. Το ουίσκι μάλλον είναι το ατού μας στην κάβα. Η μισή κάβα όπως μπορείτε να δείτε είναι ουίσκι. Είναι καμιά 15αρια ουίσκι και 7 μπέρμπον. Τα πράγματα που έχουμε είναι λίγα και καλά. Ο στόχος ήταν να είναι ένα μαγαζί καλού ποτού, η Αθήνα κάποια στιγμή δυσκολεύτηκε με αυτό το θέμα. Ήταν δύσκολο κατά καιρούς να πίνεις άφοβα κάτι καλό χωρίς να αμφισβητείς την ποιότητα του. Ή βρίσκοντας την ποιότητα να πρέπει να το πληρώσεις χρυσό. Θεωρούσα ότι δεν είναι πολύ δύσκολο να συμβεί κάτι καλό. Και σίγουρα σε ένα μικρό μπαρ είναι ακόμα πιο εύκολο. Τα ποτά μας τα βάζουμε με τη μεζούρα, κάτι που μας βοηθάει γιατί όλα τα ποτήρια που βλέπεις χρησιμοποιούνται, τίποτα δεν είναι διακοσμητικό. Οπότε η μεζούρα βοηθάει να βάλεις ένα ποτό σε διαφορετικά ποτήρια, αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά μας.

Το δικό σου αγαπημένο ποτό;
Συνήθως πίνω ουίσκι. Εξ’ ου και όλη αυτή η κάβα, με ουίσκι και κονιάκ. Ωστόσο λατρεύω τα bloodie mairies και τα old fashion, πιστεύω ότι είναι και αυτά που κάνουμε εμείς καλύτερα.

Βλέπω όμως ότι δεν μένεις μόνο στα ποτά. Υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες γεύσεις, σοκολατόπιτα και το blue bird’s toast για παράδειγμα,.
Το Blue Bird είναι ένα μαγαζί που είναι κατά βάση ποτάδικο και φτιάχνει πολύ καλά 5-6 cocktails. Το ζήτημα του φαγητού όμως δεν μου πέρναγε. Σίγουρα έπρεπε να έχω κάτι που να τρώγεται και να είναι καλό. Το μέγεθος του χώρου δεν επιτρέπει να απλώσεις τα χέρια σου σε πολλά πράγματα. Οπότε επειδή είμαστε καφέ μπαρ, φτιάξαμε 2 πιάτα με τυριά και αλλαντικά, τα αλλαντικά από τον Μιράν και κυρίως ελληνικά τυριά. Δύο τοστ τα οποία σερβίρονται όλες τις ώρες μέχρι τις 2 το πρωί, κάτι που θεωρώ ότι είναι ό,τι πρέπει σε ένα μπαρ που έχεις πιει τρία ποτά. Φτιάχνουμε μια πάρα πολύ ωραία σοκολατόπιτα, με μαύρο ρούμι, ροζ πιπέρι και θαλασσινό αλάτι. Την φτιάχνω εγώ και γι’ αυτό ακριβώς όταν τελειώσει μπορεί να κάνει και δύο μέρες για να ξαναεμφανιστεί. Ό, τι κάνουμε, είτε είναι μια μικρή κάβα, είτε μια πολύ μικρή λίστα με κοκτέιλς, είτε δύο φαγητά, θα είναι όσο πιο προσεγμένα και καλά γίνεται, τόσο από ποιότητα όσο και από εικόνα.

Είσαι σε μια περιοχή που τώρα ουσιαστικά ξεκίνησε να ανθίζει και να εμφανίζονται νέα μαγαζιά. Πώς και διάλεξες να είναι εδώ το σπίτι του Blue bird;
Περνώντας από εδώ ερωτεύθηκα αυτό τον πεζόδρομο. Όπως νομίζω και όλος ο κόσμος. Με απασχόλησε λίγο στην αρχή το ότι είναι κρυμμένο και δεν είναι σημείο περάσματος. Είναι όμως τόσο όμορφα. Ήμουνα σίγουρη για αυτό που εν τέλει άρχισε να συμβαίνει. Προϋπήρχαν δύο μαγαζιά πολύ καλής αισθητικής, ένα ακόμα θεωρούσα ότι θα είναι εξίσου όμορφο. Ήμουν σίγουρη ότι αν ανοίξει κάτι ακόμα η γειτονιά θα πάρει μπροστά, όπως και έγινε. Επίσης, κάτι πολύ σημαντικό που έχει αυτή η γειτονιά είναι ότι, αν και είναι στα σύνορα Συντάγματος – Πλάκας, υπάγεται στους νόμους και τους κανονισμούς της Πλάκας. Σε προστατεύει κάπως από το να ανοίξουν μαγαζιά διαφορετικής αισθητικής, που θα παίζουν μουσική πάρα πολύ δυνατά ή θα είναι ανοιχτά μέχρι τις 6 το πρωί. Εδώ όλοι κλείνουμε στις δύο, δύο και μισή, δεν μένει κανείς αργότερα και παίζουμε σχετικά χαμηλά την μουσική.

Έρχονται συνεχώς διαφορετικοί άνθρωποι στο Blue Bird.
Έρχεται διαφορετικός κόσμος, αλλά σιγά σιγά στενεύει αυτό. Ακόμα έρχονται πολλοί που έχουν ακούσει γι’ αυτό και θέλουν να δουν τι είναι. Ο καθένας για ένα διαφορετικό λόγο. Σιγά σιγά κρατάει αυτό που του ταιριάζει και αφήνει το υπόλοιπό. Όταν με ρωτάνε τι κόσμο μαζεύεις, δεν ξέρω τι να απαντήσω. Έρχονται άτομα από την νεότερη ηλικία που μπορεί να πίνει αλκοόλ, μέχρι ζευγάρια μεγάλης ηλικίας που συναντιούνται μια συγκεκριμένη μέρα και ώρα, για ένα μόνο ποτό, το απολαμβάνουν και φεύγουν. Στους ωραίους χώρους, τουλάχιστον έξω από την Ελλάδα, σπάνια μπορείς να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση. Θεωρώ ότι ένας ωραίος χώρος θα έπρεπε να έχει όλο τον κόσμο μέσα. Όσοι είμαστε Αθηναίοι, του κέντρου, πάμε σε μέρη που μας αρέσει ο κόσμος αλλά κάποια στιγμή κουράζεσαι να βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους.

Μίλησε μας για τις βραδιές με τους DJs στο Blue Bird.
Υπάρχουν δύο DJs που παίζουν σταθερά ο ένας την Παρασκεύη και ο άλλος την Τρίτη, ο Χρήστος Κόντος και ο Κώστας Βαρώτσος αντίστοιχα. Αυτές είναι οι μέρες που μπορείς να ακούσεις κάτι άλλο εκτός από jazz. Ενδεχομένως οι Παρασκευές είναι και λίγο πιο χορευτικές. Ωστόσο ακόμα και αυτές τις μέρες, που στην αρχή ήταν δύσκολο να το διεκδικήσω, κλείνουμε αυστηρά την Τρίτη στις δύο, ενώ την Παρασκευή όπως και το Σάββατο στις δύο και μισή, όσο κόσμο και να έχει, ό, τι και να συμβαίνει. Βγαίνει καμπανάκι last call αν και όλοι μου λένε ότι είναι πολύ εγγλέζικο, αλλά είναι σημαντικό. Η Αθήνα είναι ξενύχτησα, οπότε είναι πολύ επικίνδυνο αν δεν έχεις πρόγραμμα. Η διασκέδαση και οι συμπεριφορές είναι πολύ διαφορετικές από μια ώρα και μετά, για την ακρίβεια από έναν αριθμό ποτών και μετά.

Μπορεί να έρθει ακόμα και μόνος του κάποιος στο Blue Bird.
Όταν άρχισε να συμβαίνει αυτό χάρηκα πάρα πολύ. Είναι σημαντικό γιατί και εμένα μου αρέσει να πηγαίνω μόνη μου για καφέ. Όταν έχω λίγο χρόνο ελεύθερο αντί να ψάξω κάποιον φίλο, θα πάω μόνη μου. Δεν είναι πολλά τα μέρη όπου αισθάνομαι όμορφα να το κάνω αυτό, οπότε όταν άρχισε να συμβαίνει εδώ, το καμάρωσα πάρα πολύ.

Το όνομα πως προέκυψε;
Το Blue bird είναι ένα εξωτικό πουλί, λίγο μεγαλύτερο από σπουργίτι και μπορείς να το συναντήσεις σε πολλές μορφές. Υπάρχει το εξωτικό blue bird που είναι όλο μπλε, το mountain blue bird, που είναι στο σώμα σαν παπαγάλος, πιο μεγάλο και σκούρο μπλε και το κλασσικό εξωτικό blue bird που είναι ένα πολύ έντονο μπλε, σχεδόν πετρόλ, έχει ένα διακριτικό πορτοκαλί ή κίτρινο και λίγο άσπρο. Το Blue bird μου άρεσε για όνομα γιατί είναι σύμβολο χαράς και ευτυχίας. Όταν θέλουν να μιλήσουν για έρωτα και ευτυχία σε πολλά τραγούδια χρησιμοποιούν το Blue bird σαν μεταφορά, είναι ένα παραδείσιο πουλί. Φτάνει πια με το underground και το dark. Κατά καιρούς είναι δύσκολα τα πράγματα, θεωρώ ότι η ομορφιά και τα σύμβολα χαράς, είναι πολύ σημαντικά. Blue bird λοιπόν.

Έχεις κάποιο δικό σου αγαπημένο μέρος στην Αθήνα;
Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ το Galaxy, πήγαινα πολύ συχνά στα ρεπό μου. Είναι ένα κλασσικό ποτάδικο. Από περιοχές στην Αθήνα, μου αρέσει πάρα πολύ το Μετς και τα Πετράλωνα. Απλά άρχισα πια να αγαπώ την πιο καθαρή και προστατευμένη Αθήνα. Την Πλάκα, το Θησείο, τα Πετράλωνα. Θα περπατήσω και θα πάω σε όλα, έχω μείνει σε όλα. Εξάρχεια, Ψυρρή, παντού, αλλά αγαπώ τις πιο καθαρές περιοχές της πόλης, μακάρι να ήταν όλη η Αθήνα έτσι. Θεωρώ πολύ σημαντικό να περάσεις ποιοτικά μια ώρα στον καφέ σου.

Τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν το Blue Bird;
Είναι ένας χώρος ζεστός, φιλικός και όμορφος. Θεωρώ βασικά ότι είναι ένας φιλικός χώρος, κάτι που εμένα μου λείπει εμένα από την Αθήνα. Αυτές είναι οι λέξεις που πιστεύω ότι το χαρακτηρίζουν.



|| Διεύθυνση: Ηπίτου 4, Αθήνα