Ένα απο τα πιο παλιά και εμβληματικά στέκια της Αθήνας, που μετράει πάνω απο 30 χρόνια ιστορίας, στη φημισμένη του μπάρα. Ένα μουσικό χωνευτήρι, που σε ταξιδεύει στον χρόνο με τις μουσικές του. Ίσως το αγαπημένο αφτεράδικο της Αθήνας. Ιστορίες, πρόσωπα, μουσική με ιστορία και φυσικά αλκοόλ. Το Batman, πάντως, δεν είναι μόνο στέκι για τους εραστές της λαϊκής μας μουσικής, αλλά για οποιονδήποτε αναζητά κάτι αυθεντικό, στο πολλές φορές απρόσωπο nightlife της πόλης.
Εργαζόμουν στη Κino τη διαφημιστική, η οποία έκανε και βίντεο παραγωγές. Σαν κινηματογραφόφιλος που ήμουν, ανέλαβα κάποια στιγμή διεύθυνση πωλήσεων στην εταιρεία. Εκείνη την εποχή είχα και ενα γκρουπ πωλητών, απο εδώ απο τον Νέο Κόσμο, τους είχα εκπαιδεύσει λοιπόν στο μάρκετινγκ. Και κάποια στιγμή επειδή δεν είχαμε κάπου να κάνουμε σταθερά τα meetings μας, κάπου να μαζευόμαστε, σκέψου πηγαίναμε εκείνη την εποχή στο ξενοδοχείο Δημήτριος στη Συγγρού, στο φουαγιέ του αλλά επειδή ήταν δύσκολα εκεί, κάποια στιγμή λεω, δεν ανοίγω ένα μαγαζάκι απέναντι απο το σπίτι μου; Nα μαζευόμαστε. Το 1989 αυτό. Για την ιστορία λοιπόν, έτσι ξεκίνησε το Batman, καμία σχέση με τώρα θέλω να πω. Το '94 έγινε η μεγάλη αλλαγή. Πήρε την μορφή bar δηλαδή.
Θα σου πω γιατί...η τελευταία ταινία που κυκλοφορήσαμε σαν ομάδα, το 89’ που άνοιξα το μαγαζί, ήταν το Batman το πρώτο (Michael Keaton, Jack Nicholson).
Δεύτερον επειδή είμαι και λάτρης των κόμιξ, έχω κόμιξ - τρελαμένος, έχω να φανταστείς τεύχος Σούπερμαν του 1955, άθικτο στη ζελατίνα!
Είναι η μούρλια μας τέτοια.
Τρίτον όταν μαζευόμασταν στο μαγαζί τους έλεγα, όταν πίναμε κιόλας, πάνω στη πλάκα τους έλεγα αυτό πρέπει να κάνουμε μα*$κες!
Σαν τον Batman πρέπει να ξενυχτάμε και να προσέχουμε τη πόλη απο την κακή μουσική! Και έτσι πάνω στην πλάκα έμεινε το όνομα!
Ποιός δεν έχει περάσει να λες καλύτερα! Σαββόπουλος, Θηβαίος, Χαρούλης, Αλεξίου, Σωκράτης, Λεονάρδου...Τον Σωκράτη(Mάλαμα) όταν είχαμε πολύ κόσμο, τον έβαζα μέσα στη μπάρα να σερβίρει και αυτός!
Πλάκα κάνεις; Γινόταν πανζουρλισμός! Βέβαια, άκου, ξεκίνησα το '96. Ξεκίνησαν οι «Παίδες Εν Τάξει» να παίζουν στο
Χάραμα, με τη Σωτηρία Λεονάρδου και τη Γαλάνη νομίζω; Δεν είμαι σίγουρος αν ήταν η Γαλάνη..
Και με παίρνουν τηλέφωνο ένα βράδυ, 12-12.30 και μου λένε έτσι και έτσι Batman, δεν θα δουλέψουμε σήμερα είσαι εκεί;(στο μαγαζί)
- Εδώ είμαι, τους απαντώ
- Μείνε εκεί, ερχόμαστε!
Και σκάνε μύτη Λεονάρδου με «Παίδες»!
Kαι έτσι έμεινε αυτή η βραδιά. Που θα πάμε; Πάμε στου Batman και άρχισε να διευρύνεται το ωράριο, με αποτέλεσμα να έρχονται
μουσικοί στόμα με στόμα. Και μαζί με τους μουσικούς ερχόταν και κόσμος που μάθαινε ότι εδώ καλλιτέχνες έβγαζαν όργανα
και περνάγαμε καλά! Το Batman λοιπόν ξεκίνησε σαν άντρο της παρέας.
- η Αγάπη για αυτό που κάνεις.
- Το να σερβίρεις και να αγαπάς το αλκοόλ. Αλλά να το αγαπάς, όχι να είσαι μέθυσος, αλλά να ξέρεις τί πουλάς στο μαγαζί σου.
- Να μπορείς να διαβάζεις τον κόσμο.
Λατρεύω Νέο Κόσμο και Πετράλωνα.
Πολλές φορές Πετραλωνίτες μου κρατάνε μούτρα που δεν άνοιξα εκεί το μαγαζί!
Όταν το άνοιξα στον Νέο Κόσμο δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα εκείνη την εποχή, ούτε ο Σταυρός του Νότου ούτε τίποτα.
Να φανταστείς βάζανε στοιχήματα στα καφενεία, πότε θα το κλείσω! (*γελάει)
Εγώ εκεί μεγάλωσα, στη πλατεία Μερκούρη(Πετράλωνα), εκεί έπεζα μπάλα μικρός.
Έχω λατρεία με τη μουσική! Τι να σου πω τώρα...Έχω όλη τη δισκογραφία του Tom Waits, μα όλη, σε βινύλια!
Ακόμα και σπάνια κομμάτια που μου στέλνουν απο Αμερική. Pink Floyd τα άπαντα. Και Χατζηδάκη τα άπαντα!
Αυτούς τους 3 έχω τα άπαντα σε βινύλια.
Εντάξει στα υπόλοιπα τώρα, τεράστια συλλογή blues, τεράστια συλλογή jazz και reggae. Ήμουν πάντα της άποψης,
αν παω για παράδειγμα στο Σικάγο ρε αδερφέ, να παω σε ένα μπαρ, να πιω 1-2 Jack Daniels και να ακούσω blues του
Σικάγο. Αν παω Νέα Ορλεάνη, να ακούσω Dixieland.
Γιατί λοιπόν στην Ελλάδα να μην παίξουμε Χατζηδάκη, Σπανό και Ξαρχάκο;
Έχουμε τόσους πολλούς συνθέτες, Θοδωράκη, Τσιτσάνη, δηλαδή έλεος!
Ίσως ήμασταν το πρώτο μπαρ στην Αθήνα, που τόλμησε να παίξει λαϊκό και ελληνικό τραγούδι με τόσο πάθος!
Και όχι μόνο ελληνικό, αλλά και δημοτικό.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν ιεραπόστολοι του ελληνικού τραγουδιού, γιατί να μην τους θυμόμαστε; Αυτή είναι η εθνική μας τζαζ!
Για παράδειγμα Νίκος Γούναρης(αρχοντορεμπέτικο). Γιώργος Κατσαρός (Θεολογίτης) τον έχετε ακουστά; Ο Γιώργος που λες, ήταν τραγουδιστής, τραγουδοποιός και
μουσικός του ρεμπέτικου τραγουδιού με καριέρα στην Αμερική. Γεννήθηκε το 1888 και πέθανε υπεραιωνόβιος σε ηλικία 107 χρονών, το 1997!
Θεωρείται ο πρώτος Έλληνας που έκανε δίσκο ηχογραφώντας ρεμπέτικα στην Αμερική και έφτασε να γνωρίσει από τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ μέχρι τον Αλ Καπόνε,
τον οποίο φώναζε Αλέκο Καπώνη! Για να καταλάβεις
όταν έκαναν γλέντια στη μαφία, φώναζε τον Κατσαρό! Ψάξτο..
Απο πού να πρωταρχίσω...
Έχουν γνωριστεί, έχουν παντρευτεί. Εδώ και έρωτες θα γίνουν και γνωριμίες θα γίνουν!
Γίνεται που λες ένα βράδυ εδώ της παλαβής. Σάββατο βράδυ. Βλέπουμε να κατεβαίνει η νύφη,
μαζί με τον Τάκη. Ο Τάκης και η Φιλία γνωρίστηκαν στο μαγαζί. Ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν. Τη νύχτα του γάμου τους,
αφού χαιρέτησαν τους συγγενείς στην εκκλησία στην Παλλήνη, ήρθαν σκαστοί στο μαγαζί! Μόλις μπήκαν, με ένα καλάθι μπομπονιέρες άρχισαν να μοιράζουν στον κόσμο
και να κερνάνε σφηνάκια! Τους έπαιρναν τηλέφωνο από το τραπέζι στη Παλλήνη “Πού είστε;” Ο Τάκης τους έλεγε: “Εμείς στο Batman γνωριστήκαμε, εδώ
θα πιούμε το πρώτο μας ποτό μας και μετά θα έρθουμε!”
Ο Τάκης και η Φιλία..Καλή τους ώρα τα παιδιά!
Απο ιστορίες άλλο τίποτα. Και άλλη μια αγαπημένη.
Ένα βράδυ ήρθε στο μαγαζί η κυρία Βέρα, ερχόταν συχνά, ήταν θαμώνας. Μια κομψή κυρία γύρω στα 60 που είχε ένα μαγειρείο σε ένα παλιό νεοκλασσικό.
Εδώ κοντά στην οδό Φραντζή, στο Νέο Κόσμο.
Εκείνη την περίοδο(2003-2004) κάτι με είχε πιάσει κι έπαιζα rock ’n’ roll. Και την έβλεπα που κουνιόταν και μου έλεγε: «Μπράβο, ωραία παίζεις σήμερα Γιώργο».
Εκείνη την ώρα έρχεται ένας κύριος από τη διπλανή παρέα στην μπάρα για να παραγγείλει ποτό. Την κοιτάει.
Της κάνει: “Βέρα;” Κι εκείνη: “Αντώνη;” Αμέσως αγκαλιάστηκαν και ξέσπασαν σε κλάματα. Ήταν ο πρώτος της έρωτας, 17 χρονών. Στη συνέχεια μάθαμε ότι
όταν οι δυο τους ήταν νέοι, χόρευαν rock ’n’ roll κι έπαιρναν μέρος σε διαγωνισμούς, κερδίζοντας πολλά βραβεία.
Και χόρεψαν μετά ένα σέικ, άλλο να στο λέω και άλλο να το βλέπεις.
Ουσιαστικά ξαναβρέθηκαν για πρώτη φορά στο μαγαζί ύστερα από σαράντα και βάλε χρόνια. Ο Αντώνης και η Βέρα. Έκλαιγαν εκείνοι,
κλαίγαμε κι εμείς από τη συγκίνηση, έκλαιγε κι όλο το μαγαζί. Αφού και τώρα που σου το λεω ακόμα συγκινούμαι...
Σκέφτομαι 3 αντικείμενα.
Νυχτερίδα ( αφιέρωμα του Batman σε τούρκικη εφημερίδα), το Tam-Tam(αναψυκτικό) και έναν στίφτη αμερικάνικο, εποχής.
1. Η κόκα-κόλα που λες το 1968, άλλαξε μπουκάλι. Όλοι μέχρι τότε γνωρίζαμε το tam-tam(αναψυκτικό).
Όταν δεν υπήρχε η κόκα-κόλα στην Ελλάδα, πρωταγωνιστούσε λοιπόν το tam-tam. Το μπουκάλι του θύμιζε κόκα-κόλα, το χρώμα του επίσης και η γεύση του.
Φτιαχνόταν στο εργοστάσιο του Φιξ στην οδό Συγγρού. Σαν αναψυκτικό το tam-tam έγινε πολύ αγαπητό στα παιδιά και στους νέους, που μάζευαν μετά μανίας τα τσιγκάκια.
Τσιγκάκια ήταν τα καπάκια. Αν δεις προσεχτικά πίσω απο την μπάρα, έχουμε μια διαφημιστική ταμπέλα εκείνης της εποχής!
Aυτή λοιπόν είναι μια παλιά τσίγκινη ταμπέλα/διαφημιστικό απο παλιό μπακάλικο της Αθήνας.
2. Είχαμε κάποτε, πάνω στο πατάρι, έναν στίφτη αμερικάνικο, vintage απο μια αμερικάνα γιαγιά. Εκείνη την εποχή που λες, δεν το γνωρίζαμε αλλά το πρωτότυπο του στίφτη, βρισκόταν σε έκθεση
στη Νεα Υόρκη στο MoMa. Μετέπειτα το έμαθα αυτό. Αλλά μου τον ζουλήξανε! Ντάξει...τι να κάνουμε έχουμε και μερακλήδες κλέφτες! (γελάει).
3. Είχε έρθει κάποια χρονιά ένας πολύ γνωστός Τούρκος σκιτσογράφος, δεν θυμάμαι το όνομα της εφημερίδας τώρα...Σκέψου το τούρκικο "Ποντίκι", κυκλοφορούσε
δηλαδή γύρω στα 1,5 εκατομμύρια αντίτυπα την εβδομάδα στην Κωνσταντίνουπολη και είχε έρθει εδώ και είχε εκστασιαστεί! Είχε κάνει λοιπόν αφιέρωμα
στην εφημερίδα τότε. (*Niktherida)
- Στον Αρχάγγελο πάω, στον Σωτήρη. Ο Σωτήρης εκεί λοιπόν ακολουθεί ένα στυλ Μπάτμαν, στο πιο ελαφρύ και είναι εξαιρετικός.
Και στο MG (Πλατεία Μαβίλη) παω καμιά φορά, στον Γιάννη.
- Για ήχο της Αθήνας, με κλειστά μάτια θα διάλεγα οτιδήποτε του Χατζηδάκη.