› ‹

Lotte Θεοδώρα Αθανασοπούλου

Είσαι η Θεοδώρα, είσαι αυτή η κουκλίστικη γωνιά που ονομάζεις Lotte και τι άλλο;

Τα τελευταία 3 χρόνια είμαι κυρίως όλα αυτά που αντιπροσωπεύει το Lotte τίποτα άλλο. Το Lotte με έχει συνεπάρει! Πριν από αυτό ασχολούμουν με το θέατρο. Είμαι ηθοποιός. Από εκεί ήρθε και το ερέθισμα για το χώρο αυτό. Ασχολούμουν με το θέατρο, με τη σπουδή πάνω σε αυτό, στη συνέχεια με τη μετάβαση σε κάποιες θεατρικές σκηνές, κυρίως πειραματικές. Το 2014, μια χρονιά σημαντική και σκοτεινή για εμένα και που το θέατρο και διαφόροι τρόποι επιβίωσης, ουσιαστικά μου στερούσαν ποιοτικό χρόνο καταλαβαίνοντας οτι λείπει κάτι σημαντικό: το χρονικό περιθώριο για άλλα πράγματα που ήθελα να κάνω. Μένοντας στη γειτονιά χρόνια, είδα αυτό το χώρο και πήρα την απόφαση! Ουσιαστικά με το Lotte συνέλαβα μια εικόνα που ήθελα να υλοιποιήσω.

Τι ήταν το Lotte πριν το Lotte;

Ήταν ένα ατελιέ ρούχων. Το έβλεπα τα τρία τελευταία χρόνια που έμενα στην πιο πάνω γωνία. Ήταν ένα πάρα πολύ ωραίο ατελιέ που το είχε μια κυρία. Με είχε ήδη εμπνεύσει με τα κοστούμια της και κάθε μέρα που περνούσα από αυτό το σημείο σκεφτόμουν ότι εδώ θα μπορούσε να υπάρχει ένα ωραίο καφέ που θα σύχναζα! Με το που είδα το ενοικιαστήριο, πήρα την απόφαση και ξεκίνησε όλο αυτό. Με ενέπνευσε ο χώρος σαν ενέργεια, δεν είχα σκεφτεί ποτέ πριν τον εαυτό μου στη θέση του επιχειρηματία.

Eίχες δημιουργήσει την εικόνα του εξ'αρχής ή σου προέκυψε στην πορεία;

Έκανα κατευθείαν την εικόνα! Μπορώ πολύ εύκολα να δημιουργήσω μια εικόνα από το τίποτα. Νομίζω μου πήγε καλά, έγινε όπως το ήθελα. Με τα ίδια χρώματα, την ίδια διάθεση, την ίδια ατμόσφαιρα. Φαντάζομαι συνεχώς πολλά πράγματα (υδροχόος!). Θέλω να φαντάζομαι πράγματα και να συμβαίνουν. Οπότε το Lotte ήταν ένα μεγάλο εγχείρημα για μένα που έγινε πραγματικότητα!

Γιατί Lotte; Πώς συνδέονται τα πάθη του Βέρθερου με αυτό το μέρος;

Η Lotte με ενέπνευσε πολύ! Είναι η ηρωίδα από το έργο του Γκαίτε τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, o οποίος έχει ένα μεγάλο πλατωνικό έρωτα με τη Charlotte, τη δική του Lotte. Με ένα τρόπο είναι συμβολικό. Κι εγώ πιστεύω σε αυτό, στο ότι δηλαδή δεν υπάρχει ο απόλυτος έρωτας. Ή υπάρχει με κάποιο τρόπο, αλλά δεν μπορεί να συμβεί στην ολοκλήρωσή του. Η γυναίκα αυτή ήταν που ενέπνευσε όλο αυτό το έργο και πρόκειται για ένα αριστούργημα του Γκαίτε. Δε βρίσκουμε σήμερα το λόγο του Γκαίτε και όλη αυτή την περιγραφή, τη γλαφυρότητα και το ρομαντισμό, την εκτόνωση ή τη μη εκτόνωσή του. Ήταν το όνομα που είχα σκεφτεί εξ'αρχής και όσο συμμετείχα ενεργά στη δημιουργία του Lotte και το έβλεπα, τόσο πιο σίγουρη γινόμουν!

Ποιο είναι το πιο όμορφο πράγμα που έχεις ακούσει από θαμώνα του μαγαζιού;

(ειναι ακομα νωρίς αλλα ηδη εχουμε λαβει πολυ θετικα σχολια ) Aν και ακόμα νωρίς, ήδη έχουμε λάββει πολύ θετικά σχόλια, θα μπορούσε να γραφτεί ένα βιβλίο με τα όσα όμορφα έχω ακούσει από επισκέπτες που έρχονται εδώ. Κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ και το είπε ένας άνθρωπος που ερχόταν εδώ ως θαμώνας είναι ότι αυτός ο χώρος εμπνέει πολύ μεγάλους έρωτες, πολύ μεγάλους χωρισμούς και πολύ μεγάλα πράγματα μπορούν να συμβούν εδώ μέσα.

Τα έχεις δει να συμβαίνουν;

Η καθημερινότητα στο Lotte είναι πάντα μια διαφορετική εμπειρία. Σαν παρατηρητής ουσιαστικά, βιώνεις μπροστά στα μάτια σου απο καθημερινές καταστάσεις έως πολύ σημαντικές, για παράδειγμα απο μεγάλους χωρισμούς μέχρι και γνωριμίες που οδηγούν σε μεγάλους έρωτες. Είναι αυτό που σου έλεγα και για το μυθιστόρημα του Γκαίτε, δεν μπορεί να υπάρξει έρωτας στην ολοκλήρωσή του. Αν είσαι παρατηρητής έχει πολύ ενδιαφέρον να δεις από μακριά ένα ζευγάρι στο ξεκίνημά του και στην εξέλιξή του μέσα στην καθημερινότητα. Όλο αυτό με συγκινεί και με αφορά με κάποιο τρόπο.

Από ρόλους που έχεις παίξει στο θέατρο, υπάρχει κάποιος που σε έχει επηρεάσει περισσότερο;

Η τελευταία μου δουλειά ήταν αυτή που με επηρέασε περισσότερο. Τότε δουλεύαμε με μια πειραματική ομάδα σχεδόν όλο το έργο του Ρεμπώ, ήταν ένα βιογραφικό έργο, βαθιά σκοτεινό. Ε, και όταν σε ένα διάστημα οκτώ μηνών δουλεύεις κείμενα που βγάζουν το σκοτάδι και το τέρμα το οποίο με έβαλε σε πολλές αμφιβολίες και ερωτήματα. Σε αυτό το έργο είχα πολλούς ρόλους ταυτόχρονα που ο καθένας μου έδωσε κάτι σημαντικό. Ήταν κάτι καταλυτικό ως αποτέλεσμα. Ουσιαστικά, δίναμε μια βιογραφία του μέσα από τα κείμενά του αντιπροσωπεύοντας ο κάθε ηθοποιός ένα μέρος από τους ανθρώπους που συνάντησε ή ήταν ο ίδιος ο Ρεμπώ. Εγώ πέρασα από τα κομμάτια που αντιπροσώπευαν τη μητέρα του, την ερωμένη του, τον ίδιο στα χρόνια που αποφάσισε να κρατήσει σιωπή και να μην ξαναγράψει.

Φαντάζομαι θέλει πολλή δουλειά με τον εαυτό σου αυτή η εναλλαγή, να μπαίνεις από τον ένα ρόλο στον άλλο, στoν ίδιο χρόνο, στην ίδια παράσταση...

Ακριβώς! Η αλήθεια είναι ότι οι δύο ρόλοι, του "σοφού" και του "ιερέα" ήταν έντονα συγκρουσιακοί. Τελειώνοντας η παράσταση και αδειάζοντας όλη σου την ενέργεια φτάνεις σε μια αφετηρία, έρχεσαι πιο κοντά στον εαυτό σου.

Πάντα το είχα απορία, πώς είναι το "μετά-το-άδειασμα";

Σε κάθε παράσταση είναι διαφορετικά, αλλά πάντα όταν έχεις πετύχει αυτό το πράγμα νομίζω είναι ένα συναίσθημα της απόλυτης ικανοποίησης...

Λύτρωση!

Το είπες πολύ ωραία! Λύτρωση!

Με το κοινό συνδέεσαι; Ή την ώρα της παράστασης παραμένεις εντελώς στον εαυτό σου; Στον "κορμό" σου.

Έχει να κάνει πολύ με τα κείμενα που δουλεύεις και με τη δομή της παράστασης από άποψη σκηνοθεσίας! Σίγουρα πάντα υπάρχει μια σύνδεση με το κοινό, από εκεί και πέρα είναι θέμα του ηθοποιού το πόσο θα την αφήσει να γίνει αντιληπτή και από το κοινό. Το κοινό είναι πάντα εκει και σε παρακολουθεί. Το πόσο θέλεις να το βάλεις μέσα στην παράσταση είναι δικό σου ζήτημα. Ακόμα και στην περίπτωση που απλώς αποζητάς τη λύτρωση και όλο αυτό είναι ένα δώρο για αυτούς, τους αφήνεις απ'εξω βάζοντας τους και μεσα.

Πώς σου φαίνεται το Κουκάκι σαν γειτονιά να μεταβάλλεται μέσα στα 8 χρόνια που είσαι εδώ; Σαν κάτοικος και σαν επιχειρηματίας. Θεωρείς ότι έχει χάσει τη συνοικειακή αύρα που είχε παλαιότερα;

Δυστυχώς βρίσκω ότι τα τελευταία δύο χρόνια έχει ξεφύγει λίγο η κατάσταση. Υπάρχει μια γενική "ασφυξία", κάτι που το γνωρίζω επειδή το μαγαζί είναι και χώρος επικοινωνίας, οπότε ακούω πολλούς ανθρώπους να έχουν φύγει από τη γειτονιά τους χωρίς να το θέλουν, επειδή το σπίτι που νοίκιαζαν δόθηκε για τουριστική εκμετάλλευση. Από την άλλη ο τουρισμός έχει φέρει μια άλλη ζωή στην περιοχή. Συμβαίνουν συνεχώς πράγματα τριγύρω, είναι μια ζωντανή γειτονιά! Είναι πια πιθανό, ο κόσμος να αντιλαμβάνεται οτι χάνεται πια η αύρα που είχε το Κουκάκι πριν την εποχή της μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης.

Πώς θα σύστηνες το Lotte σε κάποιον που δεν το γνωρίζει; Τι θα γευτεί, τι θα δει και τι θα ακούσει εδώ;

Θα του πρότεινα να κάνει 3-4 διαφορετικές επισκέψεις σε διαφορετικές ώρες και μέρες. Καθημερινή πρωί, για παράδειγμα, είναι μια άλλη ατμόσφαιρα. Γειτνιακή με τους κλασικούς επισκέπτες μας. Η μουσική κυμαίνεται από κλασική μέχρι ρετρό ελληνικά παλιάς Aθήνας. Θα ακούσει κανείς, μουσική όχι πολύ γνωστή εδώ, βγαλμένη από μια άλλη εποχή. Φυσικά, υπάρχουν τα διαλείμματά μας με Elvis και rock n'roll. Τις πρωινές ώρες μπορεί κάποιος να απολαύσει έναν καφέ, δε συνηθίζουμε ννα ακολουθούμε τις τάσεις της εποχής αλλά μένουμε πιστοί στον χαρακτήρα μας. Θα βρείτε πάντα φρέσκα αναψυτικά (φτιάχνουμε το δικό μας ginger ale και τη δική μας λεμονάδα), όλες τις ώρες της ημέρας υπάρχουν χειροποίητες πίτες και γλυκά που αρέσουν πολύ, όλα παρασκευασμένα απο τη μαμά. Ό,τι τρώγεται εδώ μέσα το φτιάχνει αποκλειστικά εκείνη και έχει εξελιχθεί και η ίδια μέσα από αυτό, μας φτιάχνει 30 διαφορετικές συνταγές! Οπότε πάντα υπάρχει διάχυτη η περιέργεια από τον κόσμο "τι πίτα έχετε σήμερα;"... Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας, για παράδειγμα το βράδυ, μπορεί ο επισκέπτης να διαλέξει ανάμεσα απο μια μικρή αλλά πολύ ιδιαίτερη κάβα και διαφορετικά μουσικά ακούσματα όπως jazz.

Τι πίτα έχετε σήμερα;

Γλυκιά πορτοκαλόπιτα και αλμυρή μανιταρόπιτα με πράσο και ροκφόρ!

Ακούς τα vibes του κόσμου όμως παράλληλα; Θα προσάρμοζες κάτι στις ανάγκες του;

Είμαι πιστή στην επιλογή του "λίγο και καλό". Είμαι πάντα θετική σε νέες προτάσεις αλλά είμαι πιστή στο αρχικό μου ένστικτο, που ακολουθεί και παραμένει στον κλασικό χαρακτήρα του Lotte.

Τι λέει ο κόσμος για το Lotte;

Η καλύτερη διαφήμιση είναι αυτό που λέει ο κόσμος για το μαγαζί! H μεγαλύτερη χαρά μας είναι όταν επισκέπτες εκδηλώνουν τον θαυμασμό και την ικανοποίηση τους. Αυτό για εμάς αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση και μας υπενθυμίζει την υποχρέωση που έχουμε απέναντι τους.

To Lotte με μερικές λέξεις

Ατμοσφαιρικό, άλλης εποχής, ταξίδι, ρομαντισμός,
Φιλοξενία,
Σταθερότητα.
H Lotte δεν ξεκουράζεται ποτέ, είμαστε πάντα εδώ! Θεωρώ ότι ένας χώρος που θέλει να καλείται στέκι δεν μπορεί να κλείνει. Υπάρχουν επισκέπτες που έρχονται εδώ από την πρώτη μέρα λειτουργίας του μαγαζιού, θέλω να το βρίσκουν πάντα ανοιχτό. Είναι το καταφύγιο τους και είναι πολύ σημαντικό να είσαι ανοιχτά για αυτούς.

Ποια είναι τα δικά σου στέκια;

Δεν έχω πολλά στέκια. Υπάρχουν αγαπημένα μέρη που έχω πάρα πολύ καιρό να επισκεφτώ. To στέκι μου είναι το Lotte! Κάνω πολύ συχνά περιπάτους. Αυτή η Αποστόλου Παύλου, η Αρεοπαγίτου Φλεβάρη απόγευμα προς βράδυ είναι μοναχική και απίστευτο μέρος για να διαβάσεις, να σκεφτείς χωρίς το τίποτα. Ένας τεράστιος πεζόδρομος άδειος. Αυτό το πάνω κάτω το κάνω πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό.



|| Τσάμη Καρατάσου 2, Kουκάκι